Radiation Therapy of Benign Diseases: A Clinical Guide

دغدغه اصلی پرتودرمانگر درمان بیماران مبتلا به بیماری بدخیم است. با این حال، نشانه های قطعی برای پرتودرمانی برای بیماری های خوش خیم وجود دارد که به روش های معمول درمان پاسخ نمی دهد. ممکن است در موارد غیرمعمول یک بیماری خوش خیم تهدید کننده زندگی که از طریق جراحی یا پزشکی قابل درمان نیست، این درمان انتخابی باشد. جلد حاضر توسط Order و Donaldson بیانگر یک بیانیه اصلی در مورد استفاده از تکنیک های پرتودرمانی در مدیریت بیماری های خوش خیم است. گزارش اولیه کمیته پرتودرمانی بیماری های خوش خیم از دفتر بهداشت رادیولوژیکی توصیه می کند که قبل از شروع پرتودرمانی به کیفیت پرتو، دوز کل، زمان کلی، اندام های زیرین در معرض خطر و عوامل محافظ توجه شود. نوزادان و کودکان فقط در موارد بسیار استثنایی و پس از ارزیابی دقیق خطر احتمالی در مقایسه با فواید مورد انتظار، باید با پرتوهای یونیزان درمان شوند. از تابش مستقیم نواحی پوستی روی اندام هایی که به ویژه در معرض عوارض دیررس هستند مانند تیروئید، چشم، نادز، مغز استخوان و سینه باید اجتناب شود. در همه موارد باید از تکنیک های دقیق حفاظت در برابر تشعشع استفاده شود و عمق نفوذ پرتو اشعه ایکس باید مطابق با عمق فرآیند پاتولوژیک انتخاب شود.

The radiation therapist's primary concern is the treatment of patients with malignant dis­ ease. However, there are definite indications for radiation treatment for benign diseases that do not respond to conventional methods of treatment. It may be the treatment of choice in the unusual instance of a life-threatening benign disease that cannot be surgi­ cally or medically managed. The present volume by Order and Donaldson represents a major statement on the uti­ lization of radiation techniques in the management of benign disease. The initial report of the Committee on Radiation Treatment of Benign Disease from the Bureau of Radiological Health recommended that consideration be given to the quality of radiation, the total dose, overall time, underlying organs at risk and shielding factors before the institution of radiation therapy. Infants and children should be treated with ionizing radiation only in very exceptional cases and after careful evaluation of the potential risk compared with the expected benefit. Direct irradiation of the skin areas overlying organs that are particularly prone to late effects such as the thyroid, eye, go­ nads, bone marrow, and breast should be avoided. Meticulous radiation protection tech­ niques should be used in all instances and the depth of penetration of the x-ray beam should be chosen in accordance with depth of the pathologic process'.