Race on the QT: Blackness and the Films of Quentin Tarantino

برنده جایزه ری و پت براون برای بهترین اثر مرجع/منبع اصلی در فرهنگ عامه پسند و آمریکایی، انجمن فرهنگ عامه پسند/انجمن فرهنگ آمریکا، 2016

معروف برای خشونت و فحاشی پربار، از جمله استفاده آزادانه از کلمه n، فیلم‌های کوئنتین تارانتینو، مانند خود کارگردان، به طور مزمن در جمعی مودبانه چیزی را آشکار می‌کنند که حتی زمانی که در خلوت به بحث گذاشته می‌شود، بسیار مشکل‌ساز است. در نتیجه، صراحت ناخوشایند و اغلب ناخوشایند تقریباً در تمام فیلم‌های تارانتینو وجود دارد، به‌ویژه وقتی صحبت از نژاد و سیاهی می‌شود. با این حال، فراتر از بحث در مورد نژادپرست بودن یا نبودن تارانتینو، این واقعیت است که فیلم‌های او به طور موثری اضطراب‌های نژادی را که در جامعه آمریکا در جریان است، بیان می‌کنند، زیرا درگیر گفتمان‌های نژادی دیرینه و اشاره به روندهای نوظهور هستند. این سیاست نژادی رادیکال - که همیشه در فیلم‌های تارانتینو وجود دارد، اما بسیار ساکت است - موضوع مسابقه در QT است.

آدیلیفو ناما به طور خلاصه پویایی نژادی را تجزیه می‌کند و دوباره سرهم می‌کند. بافته شده در Reservoir Dogs، True Romance، Pulp Fiction، Jackie Brown، Kill Bill: Vol. 1، بیل را بکش: جلد. 2، اثبات مرگ، حرامزاده های بی شکوه، و جانگو رها شده، زیرا به مسائل تاریخی و نژادی فعلی در آمریکا مربوط می شوند. تلفیقی التقاطی نقد فرهنگی و تحلیل فیلم نما فراتر از نگرش های نژادی شخصی کارگردان است و بر آنچه که مجموعه آثار تارانتینو در مورد نژاد در آمریکا گفته و می گوید به صورت نمادین، استعاری، به معنای واقعی کلمه، بی ادبانه، بدبینانه، کنایه آمیز، زمخت، بحث برانگیز تمرکز می کند. و به طرز درخشانی.

Winner, Ray & Pat Browne Award for Best Reference/Primary Source Work in Popular and American Culture, Popular Culture Association/American Culture Association, 2016

Known for their violence and prolific profanity, including free use of the n-word, the films of Quentin Tarantino, like the director himself, chronically blurt out in polite company what is extremely problematic even when deliberated in private. Consequently, there is an uncomfortable and often awkward frankness associated with virtually all of Tarantino's films, particularly when it comes to race and blackness. Yet beyond the debate over whether Tarantino is or is not racist is the fact that his films effectively articulate racial anxieties circulating in American society as they engage longstanding racial discourses and hint at emerging trends. This radical racial politics—always present in Tarantino's films but kept very much on the quiet—is the subject of Race on the QT.

Adilifu Nama concisely deconstructs and reassembles the racial dynamics woven into Reservoir Dogs, True Romance, Pulp Fiction, Jackie Brown, Kill Bill: Vol. 1, Kill Bill: Vol. 2, Death Proof, Inglourious Basterds, and Django Unchained, as they relate to historical and current racial issues in America. Nama's eclectic fusion of cultural criticism and film analysis looks beyond the director's personal racial attitudes and focuses on what Tarantino's filmic body of work has said and is saying about race in America symbolically, metaphorically, literally, impolitely, cynically, sarcastically, crudely, controversially, and brilliantly.