Race in Contemporary Medicine

با اعطای اولین حق ثبت اختراع به "BiDil"، دارویی ترکیبی که برای یک "نژاد" خاص موثرترین است، آفریقایی-آمریکایی ها برای شکل خاصی از نارسایی قلبی، بحث در حال انجام در مورد اثر از رده قدیمی تر نژاد تجدید شده است. امروزه «نژاد» در بحث آلل‌ها و جمعیت‌های ژنتیکی چه نقشی باید ایفا کند؟ به نظر می‌رسد که ژنتیک جدید «نژاد» را به مقوله‌ای تبدیل می‌کند که اگر ضروری نباشد مفید به نظر می‌رسد، همانطور که نیویورک تایمز اخیراً اشاره کرد: «نسخه‌های مبتنی بر نژاد فقط به عنوان یک اقدام موقت معنا دارد.» (سرمقاله، «به سوی» اولین پزشکی نژادی، 13 نوامبر 2004) آیا باید در مورد "نژاد" به عنوان یک مقوله انتقالی فکر کرد که تا حدی کاربرد دارد در حالی که ما همچنان به بررسی ساختار ژنتیکی و روابط واقعی در جمعیت ها ادامه می دهیم؟ یا چنین راه حلی انتقالی، تحقیقات و عمل واقعی را مسموم می کند.

آیا «نژاد» هم برای جامعه ای که در آن مطرح شده و هم برای تحقیقات و عمل پزشکی مشکلی اپیدمیولوژیک و تاریخی ایجاد می کند؟ چه کسی "نژاد" را تعریف می کند؟ گروه خود تعریف شده، دولت، سرمایه گذار تحقیقات، محقق؟ با بیماری‌هایی که «نژاد» تلقی می‌شوند، مانند «بیماری‌های ژنتیکی یهودی» که به این دلیل تعریف می‌شوند که اغلب در یک گروه متمرکز شده‌اند، اما فراتر از گروه نیز یافت می‌شوند، چه باید کرد؟ آیا با توجه به تنوع ژنتیکی «یهودیان» یا «آفریقایی‌آمریکایی‌ها» به عنوان «نژاد» راحت هستیم؟ این کتاب از منظر زیست پزشکی و اجتماعی به این سؤالات پاسخ می دهد.

این کتاب قبلاً به عنوان شماره ویژه الگوهای تعصب

With the first patent being granted to “BiDil,” a combined medication that is deemed to be most effective for a specific “race,” African-Americans for a specific form of heart failure, the on-going debate about the effect of the older category of race has been renewed. What role should “race” play in the discussion of genetic alleles and populations today? The new genetics has seemed to make “race” both a category that is seen useful if not necessary, as The New York Times noted recently: "Race-based prescribing makes sense only as a temporary measure." (Editorial, “Toward the First Racial Medicine,” November 13, 2004) Should one think about “race” as a transitional category that is of some use while we continue to explore the actual genetic makeup and relationships in populations? Or is such a transitional solution poisoning the actual research and practice.

Does “race” present both epidemiological and a historical problem for the society in which it is raised as well as for medical research and practice? Who defines “race”? The self-defined group, the government, the research funder, the researcher? What does one do with what are deemed “race” specific diseases such as “Jewish genetic diseases” that are so defined because they are often concentrated in a group but are also found beyond the group? Are we comfortable designating “Jews” or “African-Americans” as “races” given their genetic diversity? The book answers these questions from a bio-medical and social perspective.

This book was previously published as a special issue of Patterns of Prejudice.