Queen Caroline and Sir William Gell: A Study in Royal Patronage and Classical Scholarship

این کتاب رابطه بین ملکه کارولین، یکی از مرموزترین شخصیت‌های Regency انگلستان، و سر ویلیام گل، محقق برجسته کلاسیک عصر خود را بررسی می‌کند. کارولین که توسط شوهرش تحقیر و طرد شده بود، از طریق حمایت از تحصیلات، حوزه و دادگاهی برای خود ایجاد کرد. ذینفع اصلی، گل، محقق پیشگام دنیای کلاسیک بود که ابعاد جدیدی را در مطالعه تروی باستان، سرزمین اصلی یونان و ایتاکا گشود. با وجود دستاوردهای گل، منابع مالی کمیاب داشت. حمایت کارولین به او این امکان را داد تا خود را در ایتالیا مستقر کند و کار مهم خود را در مورد روم باستان و به ویژه پمپئی تا زمان محاکمه پر شور او در مقابل مجلس اعیان و مرگ زودرس انجام دهد. با پایان دادن به اولین رونویسی علمی از سری نامه‌های خارق‌العاده‌ای که کارولین به گل نوشت، این جلد نشان می‌دهد که چگونه کارولین از طریق حمایت به دنبال قدرت بود و چگونه گل دانش کلاسیک را در بریتانیای قرن نوزدهم شکل داد.

This book explores the relationship between Queen Caroline, one of the most enigmatic characters in Regency England, and Sir William Gell, the leading classical scholar of his day. Despised and rejected by her husband, Caroline created a sphere and court of her own through patronage of scholarship. The primary beneficiary was Gell, a pioneering scholar of the classical world who opened new dimensions in the study of ancient Troy, mainland Greece, and Ithaca. Despite his achievements, Gell had scarce financial resources. Support from Caroline enabled him to establish himself in Italy and conduct his seminal work about ancient Rome and, especially, Pompeii, until her sensational trial before the House of Lords and premature death. Concluding with the first scholarly transcription of the extraordinary series of letters that Caroline wrote to Gell, this volume illuminates how Caroline sought power through patronage, and how Gell shaped classical scholarship in nineteenth-century Britain.