Quantifying Music: The Science of Music at the First Stage of Scientific Revolution 1580–1650

روح از درک صدای هماهنگ شاد می شود. وقتی صدا هماهنگ نباشد غمگین می شود. از این تأثیرات روح، نام همخوانی ها برای نسبت هارمونیک و نام ناهماهنگی ها برای نسبت های ناهماهنگ گرفته شده است. وقتی به این تناسب هارمونی دیگر که شامل مدت زمان طولانی تر یا کوتاهتر صدای موسیقی است اضافه شود، آنگاه روح بدن را به رقص پرشی و زبان را به گفتار الهام گرفته بر اساس همان قوانین برمی انگیزد. صنعتگران با این هارمونی ضربات چکش خود را تطبیق می دهند و سربازان سرعت خود را. تا زمانی که هارمونی ها پایدار باشد، همه چیز زنده است. همه چیز سفت می شود، وقتی آنها آشفته می شوند. بنابراین ستاره شناس آلمانی، یوهانس کپلر، قدرت موسیقی را تداعی می کند. این قدرت از کجا می آید؟ چه ویژگی‌هایی از موسیقی آن را قادر می‌سازد تا احساساتی را برانگیزد که ممکن است بسیار فراتر از احساس رضایت عمومی باشد، و مثلاً ممکن است خود را در گریه نشان دهد. در خنده؛ در لرزش تمام بدن؛ در شتاب قابل توجه تنفس و ضربان قلب؛ در شرکت در ریتم با سر، دست ها، بازوها و پاها؟ از آغاز نظریه موسیقی، پاسخ به این سوال در دو جهت مختلف جستجو شده است.

The soul rejoices in perceiving harmonious sound; when the sound is not harmonious it is grieved. From these affects of the soul are derived the name of consonances for the harmonic proportions, and the name of dissonances for the unharmonic proportions. When to this is added the other harmonie proportion whieh consists of the longer or shorter duration of musical sound, then the soul stirs the body to jumping dance, the tongue to inspired speech, according to the same laws. The artisans accommodate to these harmonies the blows of their hammers, the soldiers their pace. As long as the harmonies endure, everything is alive; everything stiffens, when they are disturbed.! Thus the German astronomer, Johannes Kepler, evokes the power of music. Where does this power come from? What properties of music enable it to stir up emotions which may go far beyond just feeling generally pleased, and which may express themselves, for instance, in weeping; in laughing; in trembling over the whole body; in a marked acceleration of breathing and heartbeat; in participating in the rhythm with the head, the hands, the arms, and the feet? From the beginning of musical theory the answer to this question has been sought in two different directions.