QED and the Men Who Made It

در دهه 1930، فیزیک در یک بحران بود. به نظر می رسد هیچ راهی برای تطبیق نظریه جدید مکانیک کوانتومی با نظریه نسبیت اینشتین وجود ندارد. چندین رویکرد امتحان شده بود و شکست خورده بود. در دوره پس از جنگ جهانی دوم، چهار فیزیکدان برجسته به چالش کشیدند و یک نسخه قابل محاسبه از الکترودینامیک کوانتومی (QED) را توسعه دادند که احتمالاً موفق‌ترین نظریه در فیزیک است. این فرمول QED توسط فریمن دایسون، ریچارد فاینمن، جولیان شوینگر و سین-ایتیرو توموناگا پیشگام شد که سه نفر از آنها جایزه نوبل را برای کار خود دریافت کردند. در این کتاب، سیلوان شوبر، فیزیکدان و مورخ، داستان این چهار فیزیکدان را بیان می کند، و بحث های مربوط به کار علمی آنها را با طرح های زندگی نامه ای جذاب در هم می آمیزد.

با تنظیم دستاوردهای این چهار مرد در چارچوب، شوبر با شرحی آغاز می کند. از کارهای اولیه انجام شده توسط فیزیکدانانی مانند دیراک و جردن، و گردهمایی نظریه پردازان برجسته در جزیره Shelter در سال 1947 را توصیف می کند، جلسه ای که منادی عصر جدید QED بود. بقیه روایت او شامل بیوگرافی فردی از چهار فیزیکدان، بحث در مورد کمک های اصلی آنها و داستان جامعه علمی است که در آن کار می کردند. در سرتاسر، شوبر از تخصص فنی خود استفاده می‌کند تا توضیحی زنده و روشن در مورد چگونگی شکل‌گیری این نظریه در نهایت به عنوان روشی مناسب برای توصیف قلمرو اتمی و زیراتمی ارائه دهد.

In the 1930s, physics was in a crisis. There appeared to be no way to reconcile the new theory of quantum mechanics with Einstein's theory of relativity. Several approaches had been tried and had failed. In the post-World War II period, four eminent physicists rose to the challenge and developed a calculable version of quantum electrodynamics (QED), probably the most successful theory in physics. This formulation of QED was pioneered by Freeman Dyson, Richard Feynman, Julian Schwinger, and Sin-Itiro Tomonaga, three of whom won the Nobel Prize for their work. In this book, physicist and historian Silvan Schweber tells the story of these four physicists, blending discussions of their scientific work with fascinating biographical sketches.

Setting the achievements of these four men in context, Schweber begins with an account of the early work done by physicists such as Dirac and Jordan, and describes the gathering of eminent theorists at Shelter Island in 1947, the meeting that heralded the new era of QED. The rest of his narrative comprises individual biographies of the four physicists, discussions of their major contributions, and the story of the scientific community in which they worked. Throughout, Schweber draws on his technical expertise to offer a lively and lucid explanation of how this theory was finally established as the appropriate way to describe the atomic and subatomic realms.