Public Produce: The New Urban Agriculture

تولید عمومی یک مورد منحصر به فرد معاصر را نه برای مداخله دولت مرکزی، بلکه برای دخالت دولت محلی در شکل دادن به سیاست غذایی ایجاد می کند. در چیزی که دارین نوردال آن را "کشاورزی شهری" می نامد، مقامات منتخب، برنامه ریزان شهرداری، سیاست گذاران محلی و طراحان فضای عمومی به وفور زمین های تحت کنترل عمومی (پارک ها، میدان ها، خیابان ها، میدان های شهر، پارکینگ ها و همچنین زمین های تحت کنترل عمومی روی آورده اند. زمین‌های اطراف کتابخانه‌ها، مدارس، ادارات دولتی و حتی زندان‌ها) برای پرورش غذا.
 
سازمان‌های دولتی در یک زمان در بهترین حالت نسبت به تولید غذا در شهر بی‌تفاوت بودند، یا در بدترین حالت نسبت به تولید غذا در شهر بی‌تفاوت بودند. امروزه، مقامات دولتی متوجه شده اند که ناامنی غذایی همه را تحت تأثیر قرار می دهد، نه فقط فقرای داخل شهر، و سیاست هایی که به دنبال بازسازی ساختار تولید و توزیع غذا به ده ها میلیون نفر از مردم ساکن در شهرها هستند، فوایدی برای سلامتی در سطح جامعه دارند. و رفاه.
 
این کتاب تلاش‌های رشد مواد غذایی شهری را نشان می‌دهد، و نشان می‌دهد که هم نیاز و هم تمایل به تکمیل روش‌های تولید غذای موجود در خارج از شهر با  فرصت‌های داخل شهر وجود دارد. هر یک از این تلاش ها به طور هماهنگ کار می کنند تا محصولات تازه را بیشتر در دسترس عموم قرار دهند. اما هر کدام کارهای بیشتری نیز انجام می دهند: تقویت حس مکان و ایجاد جامعه. تغذیه نیازمندان و کمک اقتصادی به کارآفرینان؛ ارتقاء سواد غذایی و سلامتی خوب؛ و اجازه دادن به «رزق و روزی بی‌نقص». نوردال می نویسد که با افزودن کمی کشاورزی به شهرنشینی ما چیزهای زیادی می توان به دست آورد.

Public Produce makes a uniquely contemporary case not for central government intervention, but for local government involvement in shaping food policy. In what Darrin Nordahl calls “municipal agriculture,” elected officials, municipal planners, local policymakers, and public space designers are turning to the abundance of land under public control (parks, plazas, streets, city squares, parking lots, as well as the grounds around libraries, schools, government offices, and even jails) to grow food.
 
Public agencies at one time were at best indifferent about, or at worst dismissive of, food production in the city. Today, public officials recognize that food insecurity is affecting everyone, not just the inner-city poor, and that policies seeking to restructure the production and distribution of food to the tens of millions of people living in cities have immediate benefits to community-wide health and prosperity.
 
This book profiles urban food growing efforts, illustrating that there is both a need and a desire to supplement our existing food production methods outside the city with  opportunities inside the city. Each of these efforts works in concert to make fresh produce more available to the public. But each does more too: reinforcing a sense of place and building community; nourishing the needy and providing economic assistance to entrepreneurs; promoting food literacy and good health; and allowing for “serendipitous sustenance.” There is much to be gained, Nordahl writes, in adding a bit of agrarianism into our urbanism.