Public History and the Food Movement: Adding the Missing Ingredient

تاریخ عمومی و جنبش غذا استدلال می‌کند که علاقه گسترده امروزی به منصفانه‌تر، سالم‌تر و پایدارتر کردن سیستم‌های غذایی فرصت قانع‌کننده‌ای را برای زمینه تاریخ عمومی فراهم می‌کند.

مون و استانتون نشان می‌دهند که چگونه پیوند مهارت‌ها و منابع منحصربه‌فرد مؤسسات میراث فرهنگی با مسائل غذایی معاصر می‌تواند نقاط ورود در دسترس عموم را به سؤالات گسترده در مورد تاب‌آوری انسانی و محیطی ارائه دهد. آنها استدلال می کنند که این رویکرد همچنین می تواند برای خود مؤسسات، با ارائه مخاطبان، شرکا و منابع پشتیبانی بالقوه جدید در زمانی که بسیاری در تلاش برای مرتبط ماندن و ماندگاری هستند، سودمند باشد. مصاحبه با پزشکان مبتکر در هر دو زمینه غذا و تاریخ، بینش های بیشتری را ارائه می دهد. تاریخ عمومی و جنبش غذا با تکیه بر بورس تحصیلی و عمل، یک ابزار کاربردی برای مشارکت ارائه می دهد. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه مورخان عمومی می‌توانند به یک موضوع حیاتی معاصر بپردازند و در عین حال به اصول راهنمای تحقیق و تفسیر تاریخی وفادار بمانند، تاریخ‌دانان عمومی را به چالش می‌کشد تا ادعا کنند نقش گسترده‌ای در سیاست غذایی امروز دارند. تفکر تازه همچنین برای مورخان عمومی که به دنبال درگیر شدن با سایر مسائل به موقع هستند، جالب خواهد بود.

Public History and the Food Movement argues that today’s broad interest in making food systems fairer, healthier, and more sustainable offers a compelling opportunity for the public history field.

Moon and Stanton show how linking heritage institutions’ unique skills and resources with contemporary food issues can offer accessible points of entry for the public into broad questions about human and environmental resilience. They argue that this approach can also benefit institutions themselves, by offering potential new audiences, partners, and sources of support at a time when many are struggling to remain relevant and viable. Interviews with innovative practitioners in both the food and history fields offer additional insights.

Drawing on both scholarship and practice, Public History and the Food Movement presents a practical toolkit for engagement. Demonstrating how public historians can take on a vital contemporary issue while remaining true to the guiding principles of historical research and interpretation, the book challenges public historians to claim an expanded role in today’s food politics. The fresh thinking will also be of interest to public historians looking to engage with other timely issues.