Psychotropic Agents: Part II: Anxiolytics, Gerontopsychopharmacological Agents, and Psychomotor Stimulants

این جلد دوم به شرح عوامل روان‌گردان ادامه می‌دهد و داروهای ضداضطراب، عوامل ژرونتوپسیکوفارماکولوژیک و محرک‌های روانی حرکتی را مورد بحث قرار می‌دهد. از میان این گروه از مواد، بیشتر این جلد به داروهای ضد اضطراب اختصاص داده شده است زیرا نویسندگان سعی کرده اند تا حد امکان تصویر کاملی را ارائه دهند. ویراستاران بر این عقیده هستند که باید توجه ویژه ای به داروهای ضد اضطراب با توجه به دامنه مصرف آنها شود زیرا این گروه بیشترین تجویز داروهای روانگردان است. بر خلاف داروهای اعصاب و تیمولپتیک، داروهای ضد اضطراب دسته ای از داروهای روانگردان هستند که اثر درمانی آنها را می توان در آزمایشات حیوانی تا حدودی تشخیص داد. این، همراه با تجزیه و تحلیل مکانیسم‌های بیوشیمیایی اعمال آنها، درک بهتر فرآیندهای مادی در مغز همراه با احساسات: اضطراب و تنش را ممکن می‌سازد. برای اولین بار در تاریخ کتاب راهنما، ویراستاران یک فصل کامل را به عوامل ضد روانی دارویی اختصاص داده اند. با انجام این کار، آنها همچنین از خطری که دارند آگاه هستند، حداقل از نقطه نظر دارویی، زیرا عوامل ژرونتوپسیکوفارماکولوژیک گروهی از مواد به اندازه کافی تعریف نشده و بسیار ناهمگن هستند. تنها وجه مشترک زیرگروه‌های مختلف این عوامل این است که در موارد اختلال عملکرد، اختلالات و بیماری‌های مغزی که عمدتاً در افراد مسن اتفاق می‌افتد تجویز می‌شوند.

This second volume continues the description of the psychotropic agents and discusses anxiolytics, gerontopsychopharmacological agents, and psychomotor stimulants. Of these groups of substances, most of this volume has been devoted to anxiolytics as the authors have endeavored to convey as complete a picture as possible. The editors are of the opinion that particular attention should be given to anxiolytics with regard to their range of administration as this is the most frequently prescribed group of psychotropic drugs. In contrast to neuroleptics and thymoleptics, anxiolytics are a class of psychotropic drugs whose therapeutic effect can be recognized in animal experiments to some extent. This, together with the analysis of the biochemical mechanisms of their actions, permits a better understanding of material processes in the brain accompanying the emotions: anxiety and tension. For the first time in the history of the Handbook the editors have devoted a whole chapter to gerontopsychopharmacological agents. In doing so they are also aware of the risk they are taking, at least from a pharmacological point of view, as gerontopsychopharmacological agents are an insufficiently defined and extremely heterogeneous group of substances. The only denominator the various subgroups of these agents have in common is that they are given in cases of dysfunctions, disorders, and diseases of the brain occurring mainly in the elderly.