Psychotherapy for Families after Brain Injury

چه در اثر بیماری، تصادف یا حادثه ایجاد شود، آسیب مغزی نیازمند منابع چند لایه برای بیمار و مراقبت و حمایت خارجی قابل توجه است. هنگامی که بهبودی به دلیل افسردگی، خشم، اندوه یا آشفتگی به حاشیه می‌رود، اعضای خانواده و شبکه حمایتی نقش‌های حیاتی ایفا می‌کنند و به راهنمایی و مداخلات درمانی دلسوزانه خود نیاز دارند.

روان درمانی برای خانواده‌ها پس از مغز Injuryچارچوب های نظری و تکنیک های التقاطی را برای کار موثر با بیماران بزرگسال و خانواده های آنها در مراحل اولیه، فعال و پس از درمان توانبخشی ارائه می دهد. این مرجع عملی نقش و روابط شبکه پشتیبانی را در تعامل با عزیزان روشن می کند و به احساسات ویرانگر و گاهاً مخرب و ناملایمات روانی اجتماعی می پردازد. این محتوا آموزش روانی و تمرین‌های هدایت‌شده را ترویج می‌کند، «نکات مفید» و ابزارهای مقابله را ترسیم می‌کند و منابع چندرسانه‌ای را برای غلبه بر موانع ارائه می‌دهد. ساختارهای آگاهی، پذیرش و واقع‌گرایی برای همه طرف‌ها همراه با ایده‌هایی برای افزایش تعهد، تعدیل، مثبت‌اندیشی، امید و طول عمر شبکه پشتیبانی بافته شده است. گزیده‌های مورد، نقل قول‌های آموزنده از مراقبان و بخش‌هایی از توصیه‌های بالینی به تجزیه و تحلیل این موضوعات و موضوعات دیگر با جزئیات برجسته کمک می‌کنند:

• تاثیر آسیب مغزی بر اعضای مختلف خانواده.
• موضوعات درمانی در جلسات اولیه خانواده.
• خانواده درمانی برای آسیب متوسط ​​تا شدید مغزی، ضربه مغزی و سندرم پس از ضربه مغزی.
• خانواده درمانی پس از آسیب ارگانیک مغزی: سکته مغزی، آنوکسی، تومور، اختلالات تشنج .
• درمان گروهی خانواده در طول توانبخشی فعال.
• ملاحظات پایان زندگی و وجودی و جنبه های مثبت ارائه مراقبت.
• درمان گروهی پس از مراقبت برای طولانی مدت نیازهای اصطلاحی.

رویکرد عملی نشان‌داده‌شده در روان‌درمانی برای خانواده‌ها پس از آسیب‌های مغزی، کار سخت طیف وسیعی از متخصصان، از جمله عصب‌روان‌شناسان، روان‌شناسان بالینی را افزایش می‌دهد. روانشناس توانبخشی، خانواده درمانگر، مشاور ازدواج و خانواده، روانپزشک، مشاور سلامت رفتاری/روانی اساتید، مددکاران اجتماعی بالینی، متخصصان توانبخشی مانند آسیب شناسان گفتار زبان، فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران، و دانشجویان فارغ التحصیل در حرفه های کمکی.

Whether caused by illness, accident, or incident, brain injury requires multi-tiered resources for the patient and considerable external care and support. When recovery is sidelined by depression, anger, grief, or turmoil, family members and the support network have critical roles to play and need their own guidance and compassionate therapeutic interventions.

Psychotherapy for Families after Brain Injury offers theoretical frameworks and eclectic techniques for working effectively with adult patients and their families at the initial, active and post-treatment phases of rehabilitation. This practical reference clarifies roles and relationships of the support network in interfacing with the loved one and addresses the understandably devastating and sometimes derailing emotions and psychosocial adversities. The content promotes psychoeducation and guided exercises, delineates “helpful hints” and coping tools and proffers multimedia resources to overcome hurdles. Constructs of awareness, acceptance and realism for all parties are woven throughout, along with ideas to enhance the support network’s commitment, adjustment, positivity, hope and longevity. Case excerpts, instructive quotes from caregivers and nuggets of clinical advice assist in analyzing these and other topics in salient detail:

• The impact of brain injury on different family members.
• Treatment themes in early family sessions.
• Family therapy for moderate to severe brain injury, concussion and postconcussion syndrome.
• Family therapy after organic brain injury: stroke, anoxia, tumor, seizure disorders.
• Family group treatment during active rehabilitation.
• End-of-life and existential considerations and positive aspects of care giving.
• Aftercare group therapy for long-term needs.

The hands-on approach demonstrated in Psychotherapy for Families after Brain Injury will enhance the demanding work of a range of professionals, including neuropsychologists, clinical psychologists, rehabilitation psychologists, family therapists, marriage and family counselors, psychiatrists, behavioral/mental health counselors, clinical social workers, rehabilitation specialists such as speech-language pathologists, physical and occupational therapists, and graduate students in the helping professions.