Psychophysiological Mechanisms of Hypnosis: An International Symposium sponsored by the International Brain Research Organization and the Centre de Recherche, Institut de Psychiatrie La Rochefoucauld, Paris

به نظر می‌رسید که اولین سمپوزیوم بین‌المللی مکانیسم‌های روان‌فیزیولوژیکی هیپنوتیزم در فرانسه برگزار شود، کشوری که هیپنوتیزم با کار MESMER دوباره کشف شد و خواب‌آلودگی برای اولین بار توسط شاگردش، MARQUIS DE PUYSEGUR توصیف شد. مطالعات کلاسیک مقاماتی مانند CHARCOT، JANET، BERN HEIM، BINET، و FERE، و همچنین بسیاری از محققان کمتر شناخته شده فرانسوی، بسیاری از مفاهیمی را ارائه داده اند که تا به امروز قابل توجه هستند. دوره‌های زیادی در تاریخ هیپنوتیزم وجود داشته است که اعضای برجسته جامعه علمی شیفته و مجذوب این پدیده می‌شوند، اما علاقه خود را از دست می‌دهند و اجازه می‌دهند که به استان شارلاتان و نویسنده داستان تبدیل شود. جنگ دوم و دوم انگیزه قابل توجهی برای استفاده بالینی هیپنوتیزم ایجاد کرد و از آن زمان به بعد تجدید حیات پایداری هم در مورد علاقه علمی و هم بالینی وجود داشته است. با این وجود، اگرچه تحقیقات با استفاده از هیپنوتیزم یا تلاش برای روشن ساختن ماهیت آن به عنوان یک تلاش علمی مناسب در بسیاری از نقاط جهان شناخته شده است، موانع ارتباطی بسیاری، از جمله نه تنها موانع زبان، بلکه، شاید حتی دردسرسازتر، موانع جهت گیری نظری. و علاقه انضباطی، یک مانع جدی برای پیشرفت باقی مانده است.

It seemed appropriate for the First International Symposium on the Psychophysiological Mechanisms of Hypnosis to be held in France, the country where hypnosis was rediscovered with the work of MESMER and where somnambulism was first described by his student, the MARQUIS DE PUYSEGUR. The classic studies of such authorities as CHARCOT, JANET, BERN­ HEIM, BINET, and FERE, as well as many lesser known French scholars, have provided many of the concepts that remain significant to this day. There have been many periods in the history of hypnosis when out­ standing members of the scientific community became intrigued and fascinated with the phenomenon, only to lose interest and allow it to become the province of the charlatan and fiction writer. The Second W orId War provided considerable impetus to the clinical use of hypnosis and since then there has been an enduring revival of both scientific and clinical interest. Nevertheless, though research using hypnosis or attempting to clarify its nature has become recognized as an appropriate scientific endeavour in much of the world, a great many barriers of communication, including not only those of language but, perhaps even more troublesome, those of theoretical orientation and disciplinary interest, have remained a serious impediment to progress.