Psychopharmacology: Current Trends

توصیف برجسته توسط دیلی و دنیکر در سال 1952 در مورد اثر کلرپرومازین در روان پریشی ناگهان تمام پیشرفت های دیگر در روان دارویی در قرن های گذشته را تحت الشعاع قرار داد. از زمان این گزارش 35 سال پیش، حجم وسیعی از تحقیقات به پیشرفت های عمده در درمان کمک کرده است که زندگی میلیون ها بیمار را که در غیر این صورت به دلیل اختلالات روانپزشکی خود ناتوان می شدند، بهبود بخشیده است. این تحقیق همچنین به بینش های ارزشمند جدیدی در مورد علل بیماری های روانی و مکانیسم های اثر داروهای درمانی منجر شده است. با این حال، کارهای بسیار بیشتری باید انجام شود. بنابراین، ارزیابی دوره‌ای از وضعیت فعلی دانش به عنوان اولین گام برای ترسیم مسیرهای آینده، ارزش زیادی دارد. این سمپوزیوم که در سال 1987 در دانمارک برگزار شد، بسیاری از موضوعات مهم در روان داروسازی را پوشش داد. علت شناسی، مکانیسم های پاتوژنتیک، جنبه های بالینی و جهت گیری های آینده تحقیقات در مورد اسکیزوفرنی، اختلالات عاطفی، اضطراب و زوال عقل مورد بررسی قرار می گیرد. چندین مشکل با عوامل درمانی فعلی، مانند عوارض جانبی و اثربخشی محدود، نیز بررسی شده است. استراتژی‌های پیش بالینی با مدل‌های حیوانی و رایانه‌ای موجود و جدید مورد بحث قرار می‌گیرند تا راه را برای توسعه درمان‌های روان‌داروسازی بهتر برای همه اختلالات روانپزشکی نشان دهند.

The landmark description by Delay and Deniker in 1952 of chlorpromazine's effect in psychosis suddenly eclipsed all other progress in psychopharmacology over the previous centuries. Since this report 35 years ago, a vast amount of research has contributed to the major advances in treatment that have improved the lives of millions of patients who would otherwise be incapacitated by their psychiatric disorders. This research has also led to valuable new insights into the causes of mental illnesses and the mechanisms of action of therapeutic drugs. However, there is much more work to be done. Thus, it is of great value periodically to assess the present state of knowledge as a first step to charting future directions. This symposium held in Denmark in 1987 covered many critical issues in psychopharmacology. The etiology, pathogenetic mechanisms, clinical aspects, and future directions of research in schizophrenia, affective disorders, anxiety, and dementia are addressed. Several of the problems with current therapeutic agents, such as side effects and limited efficacy, are also reviewed. Preclinical strategies with existing and new animal and computer models are discussed to point the way for developing better psychopharmacologic treatments of all psychiatric disorders.