Psychoneuroendocrinology: Brain, Behavior, and Hormonal Interactions

مطالعه شهودی بیشتر تا تجربه گرایی بیشتر. اغلب، فصل‌ها به بخش‌های مجزا تقسیم می‌شوند تا در مورد هر دوره نسبتاً متمایز تحقیق بحث کنند. این رویکرد، زمانی که استفاده می‌شود، می‌تواند یک مرور تاریخی ارزشمند از فرمول‌های بالینی اولیه در مورد هر بیماری ارائه دهد. حتی اگر بسیاری از فلسفه‌ها و تکنیک‌های تحقیقاتی قبلی آنقدر ساده به نظر می‌رسند که دربرگیری آن‌ها را کاهش می‌دهند، فرضیه‌های تحقیقات اولیه اغلب از مشاهده دقیق یافته‌های بالینی و روابط ایجاد می‌شدند. علاوه بر شکل‌دهی به پرسش‌های تجربی بعدی، مروری بر پیشینه‌های تاریخی معیاری برای اندازه‌گیری پیشرفت مطالعات کنونی بیشتر فراهم می‌کند، حتی اگر هنوز چیزهای زیادی باید آموخته شود. همانطور که در مورد هر اصلاح دانش صادق است، کنار هم قرار گرفتن دو رویکرد مطالعه نشان می دهد که برخی از فرضیه های اولیه در مورد ویژگی های بیمار و پیامدهای بیماری تایید شده اند، در حالی که سایر فرضیه ها نادیده گرفته شده اند. اگرچه روش‌های ارزیابی عموماً ذهنی مورد استفاده در مطالعات اولیه ممکن است پایگاه داده‌ای بهینه را ارائه نکرده باشند، جالب است بدانیم که کدام برداشت‌های بالینی قادر به مقاومت در برابر سخت‌گیری تجربی بیشتر بوده و کدام‌یک نه. این کتاب در آغاز خود قصد داشت مقدمه‌ای مختصر بر تحقیقات روان‌شناسی عصبی غدد برای پزشکان و دانشمندانی که ممکن است با این منطقه نسبتاً ناآشنا باشند، ارائه دهد. با این حال، به سرعت آشکار شد که پیچیدگی اطلاعات را نمی توان به آسانی بدون ساده سازی بیش از حد و از دست دادن ماهیت کاهش داد.

more intuitive study to greater empiricism. Frequently, chapters are di­ vided into discrete sections to discuss each rather distinct era of inquiry. This approach, when used, can provide a valuable historical overview of the early clinical formulations about each disease. Even though many of the earlier research philosophies and techniques may seem so simplistic as to mitigate against their inclusion, early research hypotheses were often generated from astute observation of clinical findings and relationships. In addition to shaping later empirical questions, a review of historical ante­ cedents provides a yardstick by which to measure the progress of more current studies, even though much is yet to be learned. As is true of any refinement of knowledge, the juxtaposition of the two approaches of study reveals that some of the early postulations about patient attributes and disease consequences have been confirmed, while other suppositions have been discarded. Although the generally subjective assessment methods used in the early studies may not have provided an optimal data base, it is interesting to note which clinical impressions were able to withstand greater empirical rigor and which were not. The book at its inception was intended to provide a succinct introduc­ tion to psychoneuroendocrinology research for practitioners and scientists who might be relatively unfamiliar with the area. However, it quickly became apparent that the sophistication of the information could not be readily reduced without vast oversimplification and loss of substance.