Psychology of Religion: Autobiographical Accounts

در حدود چهار دهه گذشته، به اصطلاح روانشناسی دین - پس از اینکه منقرض شده، غیرممکن یا بعید تلقی شد - دوباره برجسته شده است: تعداد انتشارات به سرعت در حال رشد است، یک ادبیات ثانویه چشمگیر (کتابهای راهنما، مقدمه ها، و غیره) در حال حاضر موجود است، زیرساخت ها توسعه یافته است (تعدادی مجلات جدید اختصاص داده شده به این موضوع تاسیس شده اند، سازمان ها تاسیس شده اند، بودجه به طور فزاینده ای به این منطقه می رود)، بسیاری از محققان جدید را جذب می کند. سازمان‌هایی مانند انجمن روان‌شناسی آمریکا اکنون در زمینه روان‌شناسی دین منتشر می‌کنند (و بخش 36 آن ["روان رابطه"] با تقریباً 3000 عضو در حال حاضر در میان بخش‌های APA متوسط ​​است). این کتاب این ظهور و توسعه مجدد را مستند می کند.

In the past four decades or so, the so-called psychology of religion – after having been deemed extinct, impossible or unlikely – has risen to prominence again: the number of publications is rapidly growing, an impressive secondary literature (handbooks, introductions, etc.) is available already, infrastructure has been developed (a number of new journals devoted to the subject have been founded, organizations have been established, increasingly funding is going to the area), attracting many new researchers. Organizations like the American Psychological Association are now publishing in the field of psychology of religion (and its Div. 36 [“psych of rel”] with almost 3,000 members is already midsized among the APA-divisions). This book documents this re-emergence and development.