Psychobiology of Stress

از دیدگاه تاریخی، اولین مطالعات در مورد واکنش ارگانیسم به موقعیت‌های استرس‌زا به طور کلی، و در مورد روان‌شناسی استرس به طور خاص، احتمالاً کانن و دلاپاز، فیزیولوژیست‌هایی است که در سال 1911 نشان دادند که مدولای آدرنال و سیستم سمپاتیک در شرایط اضطراری درگیر هستند. کانن خاطرنشان کرد که خون وریدی گربه‌هایی که توسط سگ‌ها پارس می‌کردند، حاوی آدرنالین بود، پاسخی از ارگانیسم که توسط آدرنالکتومی یا بخشی از عصب اسپلانکنیک که به بصل‌آدرنال عصب می‌کند، جلوگیری شد. کانن پیشنهاد کرد که مدولای آدرنال در هماهنگی با سیستم عصبی سمپاتیک عمل می کند، به طوری که هر دو سیستم در هنگام استرس فعال می شوند. نقش سیستم سمپاتیک در پاسخ به رویدادهای استرس زا بعداً توسط آزمایش های انجام شده توسط Maickel و همکاران مورد تاکید قرار گرفت. (1967) و توسط میسون (1968): این نویسندگان به وضوح نشان دادند که عوامل استرس زا سیستم سمپاتیک را فعال کرده و باعث ترشح آدرنالین و نورآدرنالین در آن می شود. این خط از تحقیقات ممکن است با تحقیقات انجام شده توسط Hans Selye، با محوریت قشر آدرنال در پاسخ به استرس، مقایسه شود. یافته‌ها و نظریه‌های Selye نقش به اصطلاح مدل استرس هیپوتالاموس - هیپوفیز - قشر آدرنال (HPA) را منشا گرفت: به طور خلاصه، در طول استرس، هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک از سلول‌های هیپوفیز قدامی ترشح می‌شود و باعث ترشح گلوکوکورتیکوئیدها از قشر آدرنال می‌شود. /p>

From a historical point of view the first studies on the response of the organism to stressful situations in general, and on the psychobiology of stress in particular, are probably those of Cannon and de la Paz, the physiologists who showed in 1911 that the adrenal medulla and the sympathetic system are involved in emergency situations. Cannon noted that the venous blood of cats frightened by barking dogs contained adrenaline, a response of the organism which was prevented by adrenalectomy or by section of the splanchnic nerve innervating the adrenal medulla. Cannon suggested that the adrenal medulla was acting in concert with the sympathetic nervous system, so that both systems were activated during stress. The role of the sympathetic system in response to stressful events was later emphasized by the experiments carried out by Maickel et al. (1967) and by Mason (1968): these authors clearly showed that stressors activate the sympathetic system causing it to release adrenaline and noradrenaline. This line of research may be contrasted with that carried out by Hans Selye, centered on of the adrenal cortex in the stress response. Selye's findings and theories originated the role the so-called hypothalamic - pituitary - adrenal cortex (HPA) model of stress: in short, during stress adrenocorticotropic hormone is released from cells of the anterior pituitary and elicits secretion of glucocorticoids from the adrenal cortex.