Psychoanalysing Ambivalence with Freud and Lacan

با نگاهی عمیق به فرهنگ معاصر غرب، این کتاب نشان می‌دهد که همه ما اساساً موجوداتی دوسوگرا هستیم. مطالب زیادی در مورد چگونگی عشق ورزیدن نوشته شده است - مهربان‌تر، همدل‌تر، فرد بهتر و غیره. اما تلاش برای عشق ورزیدن بدون برخورد با دوگانگی، با نفرت ما، اغلب دستوری برای شکست است. بنابراین، هر تلاشی برای دوست داشتن همسایه‌مان مانند خود --  یا حتی، برای دوست داشتن خودمان - باید بدانیم که از جایی که متنفریم دوست داریم و از جایی که دوست داریم متنفریم.

روان‌کاوی، با فروید شروع می‌شود. ، ادعا کرده است که دو ذهن بودن در مورد چیزی یا شخصی از ویژگی های ذهنیت انسان است. اوونز و سولز مفهوم دوسوگرایی را از طریق تکرارهای مختلف آن در روانکاوی فرویدی و لاکانی دنبال می‌کنند تا بپرسند سوژه معاصر چگونه با دوسوگرایی خود برخورد می‌کند. آنها استدلال می‌کنند که تجارب دوسوگرایی، در زندگی فرهنگی امروزی، به طور فزاینده‌ای از بین می‌روند یا از بین می‌روند، و این سلب‌طلب اثرات علامتی در سطح فردی و اجتماعی دارد. اوونز و سولز دوسوگرایی را همانطور که در عزاداری، مسائل جنسی، و در لذت ما تحت نولیبرالیسم و ​​سرمایه داری در کار است، بررسی می کنند. مهمتر از همه، نویسندگان در نظر دارند که چگونه موضوع دوسوگرای امروزی با همسایه‌های متفاوت نژادی، مذهبی، فرهنگی یا جنسی در نتیجه دستور اجتماعی کنونی مبنی بر تحمل کامل دیگری ارتباط دارد. در این راستا، اوونز و سولز استدلال می کنند که دوسوگرایی در مورد ژوئیسانس خود ریشه اصلی بیگانه هراسی است.

با نمونه‌های مرتبط و محرک از کارهای بالینی، فیلم، تلویزیون، سیاست و زندگی روزمره، دوسوگرایی روانکاوی جان تازه‌ای به مفهومی قدیمی می‌بخشد و برای هر خواننده‌ای جذاب خواهد بود. دانشگاهی، یا پزشک با علاقه به ایده های روانکاوی.

Taking a deep dive into contemporary Western culture, this book suggests we are all fundamentally ambivalent beings. A great deal has been written about how to love –  to be kinder, more empathic, a better person, and so on. But trying to love without dealing with our ambivalence, with our hatred, is often a recipe for failure. Any attempt, therefore, to love our neighbour as ourselves –  or even, for that matter, to love ourselves – must recognise that we love where we hate and we hate where we love.

Psychoanalysis, beginning with Freud, has claimed that to be in two minds about something or someone is characteristic of human subjectivity. Owens and Swales trace the concept of ambivalence through its various iterations in Freudian and Lacanian psychoanalysis in order to question how the contemporary subject deals with its ambivalence. They argue that experiences of ambivalence are, in present-day cultural life, increasingly excised or foreclosed, and that this foreclosure has symptomatic effects at the individual as well as social level. Owens and Swales examine ambivalence as it is at work in mourning, in matters of sexuality, and in our enjoyment under neoliberalism and capitalism. Above all, the authors consider how today’s ambivalent subject relates to the racially, religiously, culturally, or sexually different neighbour as a result of the current societal dictate of complete tolerance of the other. In this vein, Owens and Swales argue that ambivalence about one’s own jouissance is at the very roots of xenophobia.

Peppered with relevant and stimulating examples from clinical work, film, television, politics, and everyday life, Psychoanalysing Ambivalence breathes new life into an old concept and will appeal to any reader, academic, or clinician with an interest in psychoanalytic ideas.