Problems of mixed mode crack propagation

این فقط کتاب دیگری در مورد مکانیک شکست نیست. در سال‌های اخیر، کتاب‌های زیادی در این زمینه منتشر شده است تا به ارزیابی وضعیت هنر و کاربردهای آن بپردازد. اکثر کارها با نرخ آزادسازی انرژی یا ضریب شدت تنش بحرانی سروکار دارند و فقط برای تست چقرمگی شکست قابل استفاده هستند. دلیل اصلی این محدودیت این است که مفهوم آزادسازی انرژی را نمی توان به راحتی به شکستگی حالت مخلوط که در عمل به عنوان یک قاعده و نه استثنا رخ می دهد، گسترش داد. ترک ها معمولاً منحنی یا چرخش پیدا می کنند زیرا جهت بارگذاری می تواند بر اساس زمان تغییر کند. جهت رشد آنها را نمی توان به صورت پیشینی فرض کرد و باید بر اساس یک معیار از پیش فرض شده تعیین شود. تحلیلگران هنوز در انتخاب یک معیار شکست مناسب گیج هستند زیرا به تشخیص و قضاوت زیادی نیاز دارد. معیارهایی که اغلب برای موقعیت‌های ایده‌آل معتبر به نظر می‌رسند، هنگام مواجهه با پدیده‌های فیزیکی پیچیده‌تر به سرعت از بین می‌روند. علاوه بر این، ادعای کلیت را نمی توان بر اساس توافق بین نظریه و آزمایش برای چند مثال ساده توجیه کرد.

This is not just another book on fracture mechanics. In recent years, there have been many books published on this subject in an attempt to assess the state of the art and its applications. The majority of the work dealt with energy release rate or critical stress intensity factor and is applicable only to fracture toughness testing. The main reason for this restriction is that the energy release concept cannot easily be extended to mixed mode fracture that occurs in practice as the rule rather than the exception. Cracks will normally curve or turn because the direction of loading can change as a function of time. Their directions of growth cannot be assumed as an a priori and must be determined from a pre-assumed criterion. Analysts are still perplexed with selecting an appropriate fracture criterion because it requires much discernment and judgement. Criteria which often appeared valid for idealized situations are quickly dis­ credited when encountering more complex physical phenomena. Moreover, the claim of generality cannot be justified on the basis of agreement between theory and experiment for a few simple examples.