Private Metropolis: The Eclipse of Local Democratic Governance

اکولوژی پیچیده موسسات شبه دولتی و خصوصی را بررسی می کند که بسیاری از منابع سیاسی، اداری و مالی مناطق شهری امروزی را بسیج و اداره می کنند

در در دهه‌های اخیر، مناطق شهری در ایالات متحده شاهد ظهور انبوهی از «دولت‌های سایه» بوده‌اند که اغلب جایگزین یا جایگزین عملکردهایی می‌شوند که به طور سنتی با شهرداری‌ها و سایر دولت‌های محلی به ارث رسیده از گذشته شهری مرتبط هستند. دولت‌های سایه اشکال مختلفی دارند، از اختیارات ویژه میلیارد دلاری که کل مناطق شهری را در بر می‌گیرند، تا مشارکت‌های دولتی-خصوصی و مناطق ویژه ایجاد شده برای انجام وظایف خاص، تا جوامع خصوصی‌سازی‌شده، تا سازمان‌های محله‌ای که برای دریافت وجوه خصوصی و عمومی قدرت دارند. آن‌ها خدمات عمومی را از خدمات عمومی (جمع‌آوری زباله و تاسیسات آب) تا تحول (توسعه اقتصادی و زیرساخت) تأمین مالی و مدیریت می‌کنند. کلان شهر خصوصی نشان می دهد که این اکوسیستم پیچیده حاکمیت محلی با خارج کردن تصمیمات مهم سیاستی از دید عموم، فرآیندهای دموکراتیک را به خطر انداخته و حتی آن را تحت الشعاع قرار داده است.

نهادهای شبه دولتی حکمرانی شهری عموماً از محدودیت های بودجه ای و قانونی تحمیل شده بر دولت های محلی سنتی فرار می کنند و از تصمیمات سیاسی در برابر محدودیت ها و هوس های سیاست های انتخاباتی محافظت می کنند. انتقال تصمیمات سیاستی عمده به یک قلمرو خصوصی و شرکتی، کارایی و سرعت را تسهیل می کند، اما به قیمت نظارت دموکراتیک. به طور فزاینده ای، رای دهندگان شهری در حال بحث درباره موضوعات نمادین هستند که فقط به طور مماس به توزیع واقعی منابعی که بر زندگی مردم تأثیر می گذارد، مرتبط است.

مقالات در کلان شهر خصوصی با پرسش‌های دشوار و به موقعی که از این بوم‌شناسی جدید حکمرانی ناشی می‌شود دست‌وپنجه نرم می‌کنند: آیا عواقب گسترش مقامات خاص، دولت های خصوصی شده و ترتیبات دولتی-خصوصی است؟ آیا معاوضه بین پاسخگویی دموکراتیک و کارآیی ارزشش را دارد؟ آیا بخش عمومی، با آشفتگی و ناکارآمدی‌هایش - و همچنین کنترل‌ها و تعادل‌هایش - قدرت زیادی را به این نهادهای جدید واگذار کرده است؟ با بررسی چنین سوالاتی، این کتاب بحثی را برانگیخته است که مدت‌هاست در مورد آینده حکمرانی شهری به پایان رسیده است. الن دانین، ایالت پنسیلوانیا U; جیمسون دبلیو دایگ، پرینستون یو. مری دونوگهو; پیتر آیزینگر، مدرسه جدید; استیون پی. ایری، کالیفرنیا، سن دیگو; ربکا هندریک، U of Illinois در شیکاگو; سارا هینکلی، کالیفرنیا، برکلی؛ آماندا کاس، U of Illinois در شیکاگو؛ اسکات آ. مکنزی، کالیفرنیا، دیویس; دیوید سی پری، U of Illinois در شیکاگو. جیمز ام. اسمیت، U از ایندیانا ساوت بند; شو وانگ، ایالت میشیگان U; راشل وبر، U of Illinois در شیکاگو.

Examines the complex ecology of quasi-public and privatized institutions that mobilize and administer many of the political, administrative, and fiscal resources of today’s metropolitan regions

In recent decades metropolitan regions in the United States have witnessed the rise of multitudes of “shadow governments” that often supersede or replace functions traditionally associated with municipalities and other local governments inherited from the urban past. Shadow governments take many forms, ranging from billion-dollar special authorities that span entire urban regions, to public–private partnerships and special districts created to accomplish particular tasks, to privatized gated communities, to neighborhood organizations empowered to receive private and public funds. They finance and administer public services ranging from the prosaic (garbage collection and water utilities) to the transformative (economic development and infrastructure). Private Metropolis demonstrates that this complex ecosystem of local governance has compromised and even eclipsed democratic processes by moving important policy decisions out of public sight. 

The quasi-public institutions of urban governance generally escape the budgetary and statutory restraints imposed on traditional local governments and protect policy decisions from the limitations and vagaries of electoral politics. Moving major policy decisions into a privatized and corporatized realm facilitates efficiency and speed, but at the cost of democratic oversight. Increasingly, the urban electorate is left debating symbolic issues only tangentially connected to the actual distribution of the resources that affect people’s lives. 

The essays in Private Metropolis grapple with the difficult and timely questions that arise from this new ecology of governance: What are the consequences of the proliferation of special authorities, privatized governments, and public–private arrangements? Is the trade-off between democratic accountability and efficiency worth it? Has the public sector, with its messiness and inefficiencies—but also its checks and balances—ceded too much power to these new institutions? By examining such questions, this book provokes a long-overdue debate about the future of urban governance.

Contributors: Douglas Cantor, California State U, Long Beach; Ellen Dannin, Pennsylvania State U; Jameson W. Doig, Princeton U; Mary Donoghue; Peter Eisinger, New School; Steven P. Erie, U of California, San Diego; Rebecca Hendrick, U of Illinois at Chicago; Sara Hinkley, U of California, Berkeley; Amanda Kass, U of Illinois at Chicago; Scott A. MacKenzie, U of California, Davis; David C. Perry, U of Illinois at Chicago; James M. Smith, U of Indiana South Bend; Shu Wang, Michigan State U; Rachel Weber, U of Illinois at Chicago.