Prison Terms: Representing Confinement During and After Italian Fascism

در این اثر نوآورانه، الن نرنبرگ تحلیلی از تجربه حبس در روایت ایتالیایی بین سال‌های 1930 و 1960، پانزده سال آخر فاشیسم و ​​پانزده سال پس از آن ارائه می‌کند. نرنبرگ از این تصور که جدایی رادیکال از فاشیسم همزمان با سقوط موسولینی بود، فاصله گرفت و در عوض تداوم آزاردهنده محدودیت های اجتماعی را پس از جنگ جهانی دوم آشکار کرد.

نرنبرگ با تکیه بر گفتمان‌های انتقادی طراحی معماری، برنامه‌ریزی شهری و جغرافیای فرهنگی، خوانش‌هایی از Buzzati، Piovène، de Céspedes، Banti، Morante، Pratolini و Gadda ارائه می‌دهد. او که خود را به زندان ها محدود نمی کند، همچنین پادگان های نظامی، صومعه ها، فاحشه خانه ها و خانه ها را به عنوان همولوگ کارسرال کاوش می کند. او در تحقیقی شگفت‌انگیز از بدن مرد که توسط فضای معماری پادگان‌ها و شیوه‌های گفتمانی راهنماها و مجلات نظامی تعریف می‌شود، تصور رایج در دوران فاشیسم را از مدلی همگن از مردانگی به چالش می‌کشد. او همچنین موقعیت های اجتماعی و نمادین زنان را در رابطه با حبس، قانون، قدرت و آزادی بررسی می کند. در فصلی با عنوان حصر خانگی،. او فضای شوم خانه را همسانی برای زندان در نظر می گیرد که در آن زنان به جرم و جنایت القا می شوند.

این اثر با مطالعه فضاهای ادبی و ادبی در دوران فاشیسم ایتالیایی و پس از آن، راه هایی را بررسی می کند که فاشیسم شیوه ها و ایدئولوژی فرهنگی و گفتمانی پس از سقوط رژیم در قالب های دیگر دوام می آورد.

In this ground-breaking work, Ellen Nerenberg offers an analysis of the confinement experience in Italian narrative between 1930 and 1960, the last fifteen years of Fascism and the fifteen that followed. Nerenberg diverges from the notion that a radical break from Fascism coincided with Mussolini's fall, instead revealing a disturbing continuity of social restraints following World War II.

Drawing on critical discourses of architectural design, urban planning, and cultural geography, Nerenberg offers readings of Buzzati, Piovène, de Céspedes, Banti, Morante, Pratolini, and Gadda. Not limiting herself to prisons, she also explores military barracks, convents, brothels, and homes as carceral homologue. In a surprising investigation of the male body as defined by the architectural space of the barracks and the discursive practices of military guides and journals, she challenges the notion circulated during Fascism of a homogenous model of masculinity. She also probes the social and symbolic positions of women in relation to confinement, the law, power, and liberty. In a chapter titled .House Arrest,. she treats the ominous space of the home as a homologue for prison wherein .women are induced into criminality..

A study of literal and literary spaces during and after Italian Fascism, this work examines the ways in which Fascist cultural and discursive practices and ideology endure in other guises past the fall of the Regime.