Prevention of Venous Thrombosis and Pulmonary Embolism

این کتاب به دلیل پیشرفت‌های اخیر در پیشگیری ایمن از ترومبوآمبولی توسط شلیک پیشگیری از هپارین زیر جلدی، به‌ویژه بعد از عمل، برانگیخته شده است. S. Sherry آن را به درستی یک پیشرفت بزرگ در پزشکی نامیده است. اگرچه ترومبو آمبولی برای اولین بار توسط Laennec در سال 1819 شناسایی شد و توسط Virchow در سال 1846 تعریف شد، اما توسعه آن به خوبی درک نشده بود و پیشگیری از آن از بهترین تلاش‌های ما تا به حال دور مانده است. این شکل بسیار شایع، ناگهانی، غیرمنتظره و ناخواسته از عوارض و مرگ و میر، که همیشه در بیماران جراحی به عنوان ترومبوآمبولی ریوی پس از عمل از آن یاد می شود، اکنون به عارضه اصلی تمام جراحی ها تبدیل شده است. با این حال، در بیماران غیرعملی بستری در بیمارستان نیز با فراوانی یکسانی رخ می دهد، بنابراین برای جلوگیری از این فاجعه، بیماران نیز به این پیشگیری نیاز دارند. انبوه ادبیات تولید شده در چند سال گذشته باعث سردرگمی در مورد اینکه کدام یک از تعدادی از روش های پیشگیری از هپارین بهترین نتایج را می دهد، ایجاد کرده است. هدف این کتاب این است که با ارائه روشی برای پیشگیری از هپارین زیر جلدی که قابل قبول، ایمن و ساده است، به روشن شدن وضعیت و در نتیجه حل مشکل کمک کند. پیشرفت های فنی اخیر امید به دستیابی به این هدف را فراهم می کند. 7 قدردانی مایلم با تشکر از کمکی که در تهیه این کتاب به خانم ویولا جانسون، منشی سابق من، خانم مری کون، کتابدار بیمارستان و دکتر الکس سیلورگلید از آزمایشگاه‌های Riker، Inc.، ایالات متحده داده شد، قدردانی کنم.

This book has been prompted by recent advances in the safe prevention of thromboembolism by subcutaneous heparin prophy­ laxis, in particular postoperativt>ly. It has been correctly called by S. Sherry a major breakthrough in medicine. Although thrombo­ embolism was first recognized by Laennec in 1819 and defined by Virchow in 1846, its development was not well understood and its prevention escaped our best efforts until now. This all-too-com­ mon, sudden, unexpected and unwanted form of morbidity and mortality, always referred to in the surgical patient as postoper­ ative pulmonary thromboembolism, has now become the major complication of all surgery. However, it occurs with equal fre­ quency in hospitalized non-operative patients as well, so the latter are also in need of this prophylaxis if this calamity is to be avoided. The mass ofliterature generated in the past few years has produced some confusion as to which of a number of methods of heparin prophylaxis gives the best results. It is the intention of this book to help clarify the situation and thereby resolve the problem by offering a procedure of subcutaneous heparin prophylaxis which is acceptable, safe and simple to administer. Recent technical advances offer the hope of attaining this goal. 7 Acknowledgements I wish to acknowledge with thanks the assistance given me in preparing this book to Miss Viola Johnson, my former secretary, Mrs Mary Coan, the hospital librarian and Dr Alex Silverglade of Riker Laboratories, Inc. , USA.