Preacher Woman Sings the Blues: The Autobiographies of Nineteenth-Century African American Evangelists

در این مطالعه کامل و دقیق، ریچارد داگلاس چین برای اولین بار زندگی نامه انجیلیان زن آفریقایی آمریکایی قرن نوزدهم را به همراه پیشکسوت قرن هجدهم آنها "بلیندا" به طور جمعی بررسی می کند. انجیلیان زنان سیاه پوست از گفت وگوهای ایجاد شده در شرایط اجتماعی-اقتصادی استفاده کردند، نویسنده نشان می دهد که چگونه نوشته های آنها زمینه ساز ادبیات زنانه معاصر است که ریشه در معنویت دارد. داگلاس چین با این استدلال که نوشته‌ها شکل‌ها و فرم‌های منحصربه‌فرد خود را دارند که در طول زمان توسعه می‌یابند و تغییر می‌کنند، داگلاس چین ادعا می‌کند که روایت معنوی زنان سیاه‌پوست در حال تغییر، خط مهمی را در سنت‌های مداوم نویسندگی زنان سیاه‌پوست دنبال می‌کند، خطی که اکنون آغاز شده است. بازیابی و تایید شود. داگلاس چین با ارجاع به نوشته‌های خودزندگی‌نامه‌نویسان مرد سیاه‌پوست فردریک داگلاس، ریچارد آلن، دانیل پین و جان جیا و همچنین آثار زندگی‌نامه‌نویسان زن سفیدپوست، هریت لیورمور و فیبی پالمر، می‌تواند مقایسه‌های ارزشمندی انجام دهد.

Preacher Woman Sings the Blues با مطالعه بشارتگران سیاه پوست بلیندا، جارنا لی و زیلفا الاو آغاز می شود و با ربکا کاکس جکسون، Sojourner ادامه می یابد. تروث، جولیا فوت، آماندا اسمیت، الیزابت و ویرجینیا براتون. بحث نویسنده درباره زورا نیل هرستون بر چگونگی عملکرد هرستون به عنوان پیوندی بین نویسندگان انجیلی زنان سیاه پوست اولیه و زنان سیاه پوستی که در آمریکای امروزی می نویسند، متمرکز است. او با آثار آلیس واکر، تونی موریسون، و تونی کید بامبارا به پایان می‌رسد.

با بررسی سنت‌های اولیه که متون زنان آفریقایی آمریکایی معاصر را به تصویر می‌کشند و تأثیر آن داگلاس چین نشان می‌دهد که چگونه آثار زنان سیاه‌پوست قرن نوزدهمی برای بسیاری از نویسندگان زن آفریقایی آمریکایی از اهمیت بالایی برخوردار است. زن واعظ بلوز را می خواند سهم ارزشمندی در نقد ادبی و تحلیل نظری دارد و مورد استقبال محققان و دانشجویان قرار خواهد گرفت.