Praktiken des Komponierens : Soziologische, wissenstheoretische und musikwissenschaftliche Perspektiven

نویسندگان فرآیندهای خلاقانه ترکیبی را بررسی می‌کنند که در آن نه آهنگسازان فردی و نه آثار آنها در پیش‌زمینه نیست. آنها توصیفات خود آهنگسازان یا دیدگاه‌های اول شخص آنها را از طریق رویکردی الهام‌گرفته از جامعه‌شناختی و معرفت‌شناختی گسترش می‌دهند تا محتوایی را که در غیر این صورت در پس‌زمینه توجه موقعیتی باقی می‌ماند، بسط دهند. بنابراین علاقه نویسندگان معطوف به مؤلفه ها و شرایطی است که توانایی هنری برای بازیگری را تشکیل می دهند. در نتیجه فرآیندهای ترکیبی به عنوان فرآیندهای باز و پویا در نظر گرفته می شوند. شنیدن، احساس، تخیل، جستجو، طراحی، امتحان کردن، بازی کردن، تأمل، یادداشت و تصحیح مجموعه کوچکی از فعالیت های ترکیبی پیچیده را نشان می دهد.توانایی هنری-عملی از درهم تنیدگی دائمی این گونه فعالیت ها شکل می گیرد که به آنها شناختی، حسی، آنهایی که فیزیکی و مبتنی بر تجربه هستند، اشکال اضافه شده ای از دانش هستند.

Die Autoren untersuchen kompositorische Schaffensprozesse, wobei weder einzelne KomponistInnen noch ihre Werke im Vordergrund stehen. Sie erweitern die Selbstbeschreibungen der KomponistInnen beziehungsweise deren Ich-Perspektiven durch einen soziologisch und wissenstheoretisch inspirierten Ansatz, um Inhalte herauszuarbeiten, die sonst im Hintergrund der situativen Aufmerksamkeit bleiben. Somit richtet sich das Interesse der Autoren auf jene Komponenten und Bedingungen, die künstlerische Handlungsfähigkeit konstituieren. Kompositionsprozesse werden folglich als offene und dynamische Vorgänge betrachtet. Hören, Fühlen, Vorstellen, Suchen, Entwerfen, Ausprobieren, Spielen, Nachdenken, Notieren und Korrigieren stellen eine kleine Auswahl der vielschichtigen kompositorischen Aktivitäten dar. Künstlerisch-praktisches Können bildet sich aus einer steten Verzahnung solcher Aktivitäten, denen kognitive, sinnliche, körperliche und erfahrungsgeleitete Wissensformen zugrunde liegen.