Practitioner’s Guide to Psychoactive Drugs for Children and Adolescents

اطلاعات. هدف این کتاب این است که این کار را برای پزشکان، متخصصان بهداشت، رفاه، و آموزش، و افراد عادی علاقه مند از جمله والدین انجام دهد. این کار آسانی نیست، زیرا سطوح دانش فنی از سطح دانش فنی معلمان آموزش ویژه که در جستجوی اطلاعات در مورد داروهایی هستند که بسیاری از این دانش‌آموزان دریافت خواهند کرد، تا سطح دانش روانپزشک مدرن کودک و نوجوان که درک درستی از زمینه‌های دشوار دارد، متفاوت است. فارماکوکینتیک (نحوه جذب، توزیع و حذف داروها) و فیزیولوژی انتقال دهنده های عصبی (که اکثر داروهای روانگردان از طریق آن کار می کنند) برای ویراستارانی که در دوره بالینی-تجربی بوکولیک بزرگ شده اند، دلهره آور است. به ناچار بخش‌هایی از کتاب وجود دارد که برای هر کسی به جز متخصصان پزشکی بیش از حد فنی است، اما تلاش قابل‌توجهی انجام شده است تا بسیاری از متن، به ویژه بحث در مورد کاربردهای بالینی و عوارض جانبی داروها، برای همه قابل درک باشد. کسب اطلاعات با خواندن ما همچنین از این واقعیت که بسیاری از مشارکت‌های عمده در ماکولوژی روان‌پزشکی کودکان توسط متخصصان غیرپزشکی، به‌ویژه روانشناسان، انجام شده است، احساس آرامش می‌کنیم، که نشان می‌دهد مخاطبی فراتر از واجد شرایط پزشکی قابل عمل است. یکی دیگر از مشکلاتی که ما با آن روبرو هستیم - اینکه آیا باید کتاب را بر اساس علائم روانی (مانند بیش فعالی) و اختلالات (مانند اوتیسم) سازماندهی کنیم یا با مواد مخدر.

information. This book aims to do this for practitioners, professionals in health, welfare, and education, and interested laypersons, including parents. This is no easy task, since the levels of technical knowledge vary from that of the special education teacher seeking information about the drugs that many such pupils will be receiving, to that of the modern young child and adolescent psychiatrist whose grasp of the difficult fields of pharmacokinetics (how drugs are absorbed, distributed, and eliminated) and neurotransmitter physiology (via which most psychoactive drugs work) is daunting to the editors, who grew up in the bucolic clinical-empirical era. Inevitably there are sections of the book that will prove too technical for any except the medically qualified, but considerable effort has been applied to make much of the text, especially that discussing the clinical uses and side effects of the drugs, comprehensible to anyone used to getting information by reading. We also take comfort in the fact that many of the major contributions in pediatric psychophar­ macology have been made by nonmedical professionals, notably psychologists, suggesting that an audience beyond the medically qualified is practicable. One other problem confronted us-whether to organize the book by psycho­ pathological symptoms (e.g., hyperactivity) and disorders (e.g., autism) or by drugs.