Post Impressionism

در حالی که امپرسیونیسم با انقلابی کردن یک رسانه هنری خفه شده توسط قراردادهای آکادمیک، اولین گام‌ها را به سوی نقاشی مدرن مشخص کرد، پست امپرسیونیسم، حتی انقلابی‌تر، رنگ را کاملاً آزاد کرد و آن را به افق‌های ناشناخته جدیدی گشود. ژرژ سورات با تکیه بر مطالعات کروماتیک جدید میشل اوژن شورول، در دوران خود، تئوری رنگ‌های شیمیدان را به نقاط کوچکی تبدیل کرد که یک تصویر کامل را ایجاد می‌کرد. ون گوگ با ضربات سنگین خود، خورشید ظهر را به تصویر کشید، در حالی که سزان چشم انداز را کنار گذاشت. پست امپرسیونیسم سرشار از تنوع و منحصر به فرد بودن هنرمندانش، گذری بود که توسط تمام چهره های شناخته شده نقاشی قرن بیستم گرفته شده بود - برای لذت بسیار خواننده در اینجا توسط ناتالیا برودسکایا ارائه شده است.

While Impressionism marked the first steps toward modern painting by revolutionising an artistic medium stifled by academic conventions, Post-Impressionism, even more revolutionary, completely liberated colour and opened it to new, unknown horizons. Anchored in his epoch, relying on the new chromatic studies of Michel Eugène Chevreul, Georges Seurat transcribed the chemist's theory of colours into tiny points that created an entire image. With his heavy strokes, Van Gogh illustrated the midday sun, while Cézanne renounced perspective. Rich in its variety and in the singularity of its artists, Post-Impressionism was a passage taken by all the well-known figures of 20th century painting - it is here presented, for the great pleasure of the reader, by Nathalia Brodskaïa.