دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: روانشناسی ویرایش: نویسندگان: Robert Snell سری: ISBN (شابک) : 1782202471, 9781782202479 ناشر: Karnac Books سال نشر: 2016 تعداد صفحات: 257 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب پرتره های دیوانه: تئودور جریکولت و تولد موضوع روان درمانی: هنرمندان انفرادی، مقاله، مونوگراف، هنر و عکاسی، تاریخ، تاریخ و نقد، هنر و عکاسی، تاریخ، روانشناسی و مشاوره، سلامت، تناسب اندام و رژیم غذایی، روان درمانی، TA & NLP، روانشناسی و مشاوره، روانشناسی و سلامت، ,نوجوان,کودک,طب داخلی,پزشکی,تاریخ,روانشناسی,روان درمانی, TA & NLP,روانشناسی,تاریخ هنر,علوم انسانی,کتابهای درسی جدید, استفاده شده و اجاره ای, بوتیک تخصصی,روانپزشکی,بالینی,پزشکی,پزشکی,پزشکی,پزشکی کتاب های درسی مستعمل و اجاره ای
در صورت تبدیل فایل کتاب Portraits of the Insane: Theodore Gericault and the Birth of the Subject of Psychotherapy به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پرتره های دیوانه: تئودور جریکولت و تولد موضوع روان درمانی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در اوایل دهه 1820، پس از انقلاب 1789 و جنگهای ناپلئونی، نقاش
رمانتیک فرانسوی تئودور ژریکو (1791-1824) پنج پرتره از بیماران
در یک آسایشگاه یا درمانگاه ساخت. هیچ تصویری از جنون قبل و بعد
از آن نمی تواند از نظر انسانیت، صراحت و بی واسطه بودن با آنها
مقایسه شود. چرا آنها را نقاشی کردند؟ برای چه کسی؟ روشهای
هنری-تاریخی برای محاسبه آنها سؤالاتی را در مورد ماهیت تفسیر
روانکاوانه باز میکند. پرتره ها ما را به چالش می کشند تا پاسخ
هایی را در خودمان به چهره و اسرار تجسم یافته شخص مقابل و دیگری
بودن درونی (ناخودآگاه، انکار شده) خود بیابیم: از این نظر، ژریکو
یک «نقاش- تحلیلگر» بود.
چالش در دنیای ما از سوء ظن به غریبه ها و پزشکی سازی جنون نمی
تواند فوری تر باشد. این کتاب تاریخچه این آخرین فرآیند را، از
روشنگری تا انقلاب و سیاستهای بهداشت عمومی آن، تا تولد پناهگاه
در رابط آن با سیستم کیفری را ترسیم میکند. اما یک اعتقاد
پزشکی-فلسفی جدید نیز وجود داشت که دیوانه ها هرگز کاملاً دیوانه
نبودند و رنج و آشفتگی آنها را می توان به بهترین نحو از طریق
رابطه و گفتار برطرف کرد. برای معاصرانی مانند استاندال و هگل،
همه ما سوژه های دوگانه هستیم. پرترههایی که در دورهای از
دگرگونیهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بیسابقه، در آستانه
مدرنیته ترسیم شدهاند، لحظهای حساس را در تاریخ رواندرمانی و
روانپزشکی و خود موضوع انسانی ثبت میکنند. آنها به ما کمک می
کنند تا برخی از ریشه های زنده روانکاوی را درک کنیم و به آن ارزش
دهیم.
In the early 1820s, in the gloomy aftermath of the 1789
Revolution and the Napoleonic wars, the French Romantic painter
Théodore Géricault (1791-1824) made five portraits of patients
in an asylum or clinic. No depictions of madness before or
since can compare with them for humanity, straightforwardness
and immediacy. Why were they painted? For whom? Art-historical
ways of accounting for them open up questions about the nature
of psychoanalytic interpretation. The portraits challenge us to
find responses in ourselves to the face and the embodied
mysteries of the other person, and to our own internal
(unconscious, disavowed) otherness: in this sense, Géricault
was a “painter-analyst”.
The challenge could not be more urgent, in our world of
suspicion of the stranger, and of the medicalization of
madness. The book sketches the history of this last process,
from the Enlightenment through to the Revolution and its public
health policies, to the birth of the asylum in its interface
with the penal system. But there was also a new
medico-philosophical conviction that the mad were never wholly
mad, and their suffering and disturbance might best be
addressed through relationship and speech. For contemporaries
like Stendhal and Hegel, we are all split subjects. The
portraits, painted during a period of unprecedented social,
cultural and economic transformation, on the threshold of
modernity, register a critical moment in the history of
psychotherapy and psychiatry, and of the human subject itself.
They help us grasp and give proper value to some of the living
roots of psychoanalysis.