Population Ageing and Economic Growth: Education Policy and Family Policy in a Model of Endogenous Growth

ما مدل‌های استاندارد رشد اقتصادی را با تمرکز بر رابطه بین پیری جمعیت و رشد اقتصادی مرور می‌کنیم و یک مدل رشد با سرمایه انسانی درون‌زا و باروری درون‌زا ایجاد می‌کنیم. با استفاده از این مدل، اثرات سیاست آموزشی و سیاست خانواده بر رشد اقتصادی را تحلیل می‌کنیم. نتیجه اصلی برای سیاست اقتصادی این است که سیاست آموزشی سرمایه انسانی و در نتیجه رشد اقتصادی را تنها در کوتاه‌مدت (یعنی در مرحله گذار به سمت حالت پایدار) افزایش می‌دهد. برای تقویت رشد اقتصادی در بلندمدت (یعنی زمانی که اقتصاد به وضعیت ثابت خود رسیده است)، لازم است از سیاست خانواده استفاده شود، زیرا این امر هم نرخ باروری و هم زمانی را که افراد صرف انباشت سرمایه انسانی می‌کنند، افزایش می‌دهد. نتیجه اصلی تئوری رشد اقتصادی این است که رشد اقتصادی در حالت ثابت زمانی که جمعیت در حال پیر شدن است امکان پذیر نیست. رشد حالت پایدار تنها در صورتی امکان پذیر است که ساختار سنی جمعیت ثابت باشد.

We review standard economic growth models concentrating on the relationship between population ageing and economic growth and develop a growth model with endogenous human capital and endogenous fertility. With this model we analyse the effects of education policy and family policy on economic growth. The main result for economic policy is that education policy boosts human capital and thus economic growth only in the short-term (i.e. during the transition phase towards the steady state). To boost economic growth in the long-term (i.e. when the economy has reached its steady state), it is necessary to employ family policy as this increases both the fertility rate and the time individuals spend accumulating human capital. The main result for economic growth theory is that steady state economic growth is not possible when population is ageing. Steady state growth is only possible if the age structure of the population is constant.