Politikwissenschaft im „Zeitalter der Diktaturen“: Die Entwicklung der Totalitarismustheorie Carl Joachim Friedrichs

زندگینامه علمی دانشمند سیاسی جوان کارل جی. فردریش و بازسازی نظریه توتالیتاریسم او در این جلد با دیدگاهی کاملاً جدید در مورد سنت های علوم سیاسی آلمان ترکیب شده است. نظریه کلاسیک توتالیتاریسم محصول مخالفت با نازیسم یا «جنگ سرد» نیست. ریشه در بحث علوم سیاسی در مورد دیکتاتوری رئیس جمهور رایش وایمار دارد. کارل جی. فردریش، دانشمند علوم سیاسی آلمانی، به عنوان استاد مطالعات دولتی در ایالات متحده آمریکا در دهه های 1920 و 1930، به دنبال توجیهی برای چنین دیکتاتوری های انتقالی بود. فریدریش که ریشه در علوم اجتماعی هایدلبرگ حول آلفرد وبر دارد و در ابتدا به طور غیرانتقادی از کارل اشمیت پیروی می کرد، نظریه ای معاصر برای «عصر دیکتاتوری ها» در آن زمان ارائه می کند. بنابراین، این نظریه علوم سیاسی آلمان که کلاسیک شده است، نمی تواند به عنوان نظریه دموکراسی یا نقد اساسی دیکتاتوری تفسیر شود. بلکه بیانگر تئوری دیکتاتوری های مشروع \"مشروطه\" است و آنها را از رژیم های انقلابی یعنی \"توتالیتر\" متمایز می کند.

Die wissenschaftliche Biographie des jungen Politikwissenschaftlers Carl J. Friedrich und die Rekonstruktion seiner Totalitarismustheorie verbindet sich in diesem Band mit einer ganz neuen Perspektive auf die Traditionen der deutschen Politikwissenschaft. Die klassische Totalitarismustheorie ist kein Produkt der Opposition gegen den Nationalsozialismus oder des "Kalten Krieges"; sie hat ihre Wurzeln in der staatswissenschaftlichen Debatte um die Diktatur des Weimarer Reichspräsidenten. Der deutsche Politikwissenschaftler Carl J. Friedrich suchte als Professor für Regierungslehre in den USA der zwanziger und dreißiger Jahre nach einer Rechtfertigung solcher Übergangsdiktaturen. Verwurzelt in den Heidelberger Sozialwissenschaften um Alfred Weber und in zunächst unkritischer Anlehnung an Carl Schmitt entwirft Friedrich hierbei eine zeitgenössische Theorie für das damalige "Zeitalter der Diktaturen". Diese klassisch gewordene Theorie der deutschen Politikwissenschaft kann somit nicht als Theorie der Demokratie oder als prinzipielle Diktaturkritik interpretiert werden; sie stellt vielmehr eine Theorie legitimer "konstitutioneller" Diktaturen dar und grenzt diese gegen revolutionäre, d.h. "totalitäre" Regime ab.