Poetry of the revolution : Marx, manifestos, and the avant-gardes

شعر انقلاب داستان تحولات سیاسی و هنری را در مانیفست های قرن نوزدهم و بیستم بیان می کند. از مانیفست کمونیست تا مانیفست های دهه 1960 و پس از آن، اتحادها و رقابت های متنوع بین سوسیالیسم و ​​امواج مکرر هنر آوانگارد را برجسته می کند. مارتین پوشنر استدلال می کند که مانیفست - آن چیزی که مارکس "شعر" انقلاب نامید - ژانری بود که فرهنگ مدرن از طریق آن جاه طلبی ها و خواسته های انقلابی خود را بیان کرد. مانیفست زمانی که به حوزه هنر نفوذ کرد، هنری را به تصویر خود خلق کرد: تندخو و تهاجمی، سیاسی و جدلی. نتیجه "هنر مانیفست" بود -- ترکیبی از مانیفست و هنر که اساساً چشم انداز هنری قرن بیستم را دگرگون کرد.

این مانیفست که مرکز سیاست و هنر مدرن است، جغرافیای مدرنیته را نیز می سنجد. ترجمه‌ها، ویرایش‌ها و اقتباس‌های متونی مانند مانیفست کمونیست و مانیفست آینده‌گرا گسترش مدرنیته انقلابی و جنبش‌های آوانگارد را در سراسر اروپا و به آن ثبت و گسترش داد. قاره آمریکا انتشار سریع این مانیفست‌ها توسط شبکه‌هایی امکان‌پذیر شد - مانند انترناسیونال‌های سوسیالیست متوالی و جنبش‌های آوانگارد بین‌المللی - که سانتیاگو و زوریخ، مسکو و نیویورک، لندن و مکزیکوسیتی را به هم متصل کردند. شعر انقلاب بنابراین نقطه عزیمت را برای یک تحلیل واقعاً جهانی از مدرنیسم و ​​مدرنیته فراهم می کند.

Poetry of the Revolution tells the story of political and artistic upheavals through the manifestos of the nineteenth and twentieth centuries. Ranging from the Communist Manifesto to the manifestos of the 1960s and beyond, it highlights the varied alliances and rivalries between socialism and repeated waves of avant-garde art. Martin Puchner argues that the manifesto--what Marx called the "poetry" of the revolution--was the genre through which modern culture articulated its revolutionary ambitions and desires. When it intruded into the sphere of art, the manifesto created an art in its own image: shrill and aggressive, political and polemical. The result was "manifesto art"--combinations of manifesto and art that fundamentally transformed the artistic landscape of the twentieth century.

Central to modern politics and art, the manifesto also measures the geography of modernity. The translations, editions, and adaptations of such texts as the Communist Manifesto and the Futurist Manifesto registered and advanced the spread of revolutionary modernity and of avant-garde movements across Europe and to the Americas. The rapid diffusion of these manifestos was made "possible by networks--such as the successive socialist internationals and international avant-garde movements--that connected Santiago and Zurich, Moscow and New York, London and Mexico City. Poetry of the Revolution thus provides the point of departure for a truly global analysis of modernism and modernity.