دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Theodoros Metochites. Ioannis Polemis (ed.)
سری:
ISBN (شابک) : 9782503570396
ناشر: Brepols
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 378
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Poems به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اشعار نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تئودور متوشیتیس (حدود 1270-1332)، نویسنده مهم بیزانس متأخر، بیست شعر بلند را در منظومه داکتیلیک سروده است که در ادبیات بیزانسی یکپارچه است. برخی از آنها به وضوح زندگینامه خود را ارائه می دهند و جزئیات مهمی را در مورد حرفه نویسنده خود ارائه می دهند، در حالی که برخی دیگر به برخی از مقدسین کلیسای بیزانس (قدیس آتاناسیوس اسکندریه و سه پیشوای ریحان قیصریه، گریگوری متکلم و جان کریزوستوم) اختصاص داده شده اند. برخی از آنها خطاب به دوستان نزدیک متوخیت ها (مانند نیکفوروس گرگوراس، مورخ کلیسا یا نیکفوروس زانتوپولوس)، از آنها مشاوره می خواهند یا از مشکلات خود شکایت می کنند. سه تای آنها اشعار تشییع جنازه است که فضیلت ها را ستایش می کند و در سوگ مرگ افراد نزدیک به امپراتور آندرونیکس دوم پالیولوگوس که محافظ و نیکوکار متوخیت ها بود. هفت شعر آخر با حالتی تامل برانگیز سروده شده است و در مورد بی ثباتی سعادت انسان و اجتناب ناپذیر بودن سقوط انسان به دلیل شرایط نامطلوب زندگی اش بحث می کند. تمام آن اشعار در MS حفظ شده است. Parisinus graecus 1776 که به احتمال زیاد تحت Metochites نوشته شده است؟ نظارت. این ترجمه با یادداشت هایی همراه است که معنای قطعات دشوار را روشن می کند و به متونی که مستقیماً الهام گرفته از متوشیت ها بوده یا به قطعات موازی در آثار خود متوشیت یا سایر نویسندگان یونانی و بیزانسی اشاره می کند.
Theodore Metochites (ca.1270-1332), an important writer of Late Byzantium, composed twenty long Poems in dactylic verse, which constitute an unicum in Byzantine Literature. Some of them are clearly autobiographic, offering important details about their author?s career, while others are devoted to some saints of the Byzantine church (St Athanasius of Alexandria and the three prelates Basil of Caesarea, Gregory the Theologian and John Chrysostom). Some of them are addressed to close friends of Metochites (like the polymath Nikephoros Gregoras, or the church historian Nikephoros Xanthopoulos), asking for their advice or complaining about his own difficulties. Three of them are funerary Poems, extolling the virtues and mourning the death of persons close to the emperor Andronikos II Palaiologos, who was the protector and benefactor of Metochites. The last seven Poems are written in a more reflective mood, discussing the precariousness of human happiness and the inevitability of man?s fall due to the adverse circumstances of his life. All those Poems are preserved in MS. Parisinus graecus 1776, which was written in all probability under Metochites? supervision. The translation is accompanied by notes clarifying the sense of difficult passages and giving references to the texts that inspired Metochites directly or to parallel passages in the works of Metochites himself, or other Greek and Byzantine authors.