دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Plato as Artist
دانلود کتاب افلاطون به عنوان هنرمند
مشخصات کتاب
Plato as Artist
ویرایش:
نویسندگان: Jan Zwicky
سری:
ISBN (شابک) : 1554470757, 9781554470754
ناشر: Gaspereau Press
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 54
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 10 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 34,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Plato as Artist به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب افلاطون به عنوان هنرمند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب افلاطون به عنوان هنرمند
یان زویکی در مقدمه‌ی خود می‌نویسد: «هدف این مقاله این نیست که نظریه‌ای جدید درباره افلاطون ارائه دهد، و نه توسعه رویکردی جدید. افلاطون پیر است. او مشهور است؛ یونانی من ناقص است - هیچ چیز وحیانی وجود ندارد که من صلاحیت بگویم. و با این حال می خواهم چیزی بگویم؛ به طور خاص، من می خواهم چیزی در مورد دیالوگ او بانو بگویم. سال‌ها پیش، متقاعد شدم که به جواهری فلسفی نزدیک است که هر چیزی ممکن است به آن برسد. برق زد؛ حس کردم، نوعی کمال هندسی داشت که نمی‌توانستم انگشتم را روی آن بگذارم. به مفسران مراجعه کردم و چیزهای زیادی آموختم. اما من همچنین آموختم که هیچ کس به اندازه من تحت تأثیر این دیالوگ قرار نگرفت. بررسی دیدگاه‌های مرکزی افلاطون در قطب‌نمای بسیار کوچک، گزارشی بسیار ظریف از ایده‌آلیسم و ناامیدی او. و مانند سایر آثار هنری، تحریک کننده، مبهم، وسوسه انگیز. پس هدف این مقاله صرفاً این است که: ثبت شگفتی من از زیبایی این چیز ساخته شده; تمجید کردن؛ برای ابراز خوشحالی و شگفتی و سپاسگزاری ام. اکنون که هیچ کس مانند او یونانی افلاطون را روان صحبت نمی کند، سعی کنم آنچه را که همچنان مرا گیج می کند، و شاید باید برای خودم روشن کنم. مینوی افلاطون با این پرسش آغاز می شود که آیا فضیلت قابل آموزش است یا خیر. منو یک اشراف زاده است، از آتن بازدید می کند، و همانطور که مشخص است، مطالعه سریعی ندارد. زویکی دیالوگ را از نظر پیشرفت یک بحث و به عنوان یک اثر دراماتیک بررسی می کند. زیرا به عنوان یک تمرین فلسفی، اغلب تصور می‌شود که گفت‌وگوی منو کاملاً بی‌نتیجه است. با در نظر گرفتن عناصر دراماتیک گفتگو، جنبه‌ها، پویایی بین منو و سقراط، و تکنیک بلاغی سقراط در حالی که او بحث را از فضیلت به دانش فطری و دانش آموخته‌شده هدایت می‌کند، تشویق می‌شویم برای بینشی که می‌تواند به افلاطون ارائه دهد مطالعه کنیم. ارائه سقراط و استدلال به عنوان هنر. زویکی با ترجمه نقاط عطف کلیدی دیالوگ به زبان معاصر با جهت‌گیری‌های صحنه‌ای متناظر، برخی از چیزهایی را که باعث می‌شود فلسفه به‌عنوان درام تلقی شود، ترسیم می‌کند و برخی از درزهای تکنیک بلاغی سقراط را آشکار می‌کند. با بیرون رفتن از آنچه در گفتگو می گذرد و همچنین پرسیدن دلیل ادامه آن، به سطح وسیع تری از معنای ممکن نزدیک می شویم.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
“The purpose of this essay,” writes Jan Zwicky in her introduction, “is not to adumbrate a new theory about Plato, nor to develop a new approach. Plato is old; he is famous; my Greek is sketchy – there is nothing revelatory I am competent to say. And yet I wish to say something; in particular, I wish to say something about his dialogue Meno. Years ago, I became convinced that it was as close to a philosophical jewel as anything was likely to get. It sparkled; it had, I sensed, a kind of geometrical perfection that I couldn’t quite put my finger on. I turned to the commentators, and learned much. But I also learned that no one was quite as impressed with the dialogue as I. Many thought it significant, some thought it central, but none, it seemed, was convinced it was a work of philosophic art – a complex ecology of argumentation, a survey of Plato’s central views in very small compass, an exquisitely nuanced report of both his idealism and his despair. And like other works of art, provocative, ambiguous, tantalizing. The purpose of this essay, then, is simply that: to record my astonishment at the beauty of this made thing; to praise; to express my delight and wonder, and my gratitude; to attempt to clarify, for myself, what continues to perplex me, and perhaps must, now that there is no one who speaks Plato’s Greek as fluently as he.” Plato’s Meno begins with the question of whether virtue is teachable. Meno is an aristocrat, a visitor to Athens, and, as it turns out, not a quick study. Zwicky examines the dialogue in terms of the progression of an argument, and as a dramatic work. For as a philosophical exercise the Meno dialogue has often been thought to be entirely inconclusive. Taking under consideration the dialogue’s dramatic elements, the asides, the dynamic between Meno and Socrates, and Socrates’ rhetorical technique as he leads the discussion from virtue to innate knowledge and learned knowledge, we are encouraged to read for the insight it can provide into Plato’s presentation of Socrates and into argument as art. Translating key turning points in the dialogue into contemporary language with corresponding stage directions, Zwicky draws out some of what makes the philosophy tick when we approach it as drama, exposing some of the seams of Socrates’ rhetorical technique. By stepping outside of what goes on in the dialogue and asking also why it goes on, we approach a wider plane of possible meaning.
