Plant Transposable Elements

برچسب گذاری ترانسپوزون می تواند کار کند. اگرچه بیشتر درک ما در مورد عواملی که به یک آزمایش برچسب‌گذاری موفق کمک می‌کنند، از تعداد محدودی آزمایش با استفاده از عناصر قابل انتقال مختلف در زمینه‌های ژنتیکی مختلف جمع‌آوری شده است، هنوز هم می‌توان در مورد بهترین استراتژی‌های تجربی برای ژن نتیجه‌گیری کرد. برچسب زدن در تجربه ما، Spm ثابت کرده است که عنصر خوبی برای برچسب گذاری ترانسپوزون است. فراوانی بازیابی آلل‌های قابل تغییر در ایجاد شده توسط Spm تفاوت قابل‌توجهی با Ac-Ds یا Mu 6 (خلاصه شده در مرجع 22) ندارد و از حدود 10- تا 10=zr متغیر است:-8pm دارای مزیت منحصربه‌فردی است. از این نظر که تمام اعضای این اسفومیلی که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته اند در سطح DNA با یکدیگر همولوگ هستند. بنابراین، با ترکیب آنالیز مولکولی با جداسازی ژنتیکی، می‌توان آلل‌هایی را شناسایی و جدا کرد که به دلیل درج عناصر Spm خودمختار یا غیرخودکار هستند. مراحل مشخصی وجود دارد که می توان برای افزایش شانس تشخیص انتقال به ژن مورد نظر برداشت. مهمترین مرحله انتخاب یک زمینه ژنتیکی است که در آن فنوتیپ مورد نظر به راحتی قابل غربالگری باشد. اگر احتمال تغییر فنوتیپ وجود ندارد، خطوط آزمایشگر باید به گونه‌ای ساخته شوند که حاوی نشانگرهای کناری باشند که می‌توانند به تجزیه و تحلیل‌های جداسازی بعدی کمک کنند.

Transposon tagging can work. Even though most of our understand­ ing about the factors that contribute to a successful tagging experiment has been accumulated from a limited number of experiments using different transposable elements in different genetic backgrounds, it is still possible to draw some conclusions regarding the best experimental strategies for gene tagging. In our experience, Spm has proved to be a good element for transposon tagging. The frequency of recovering mutable alleles in­ duced by Spm is not significantly different from that for Ac-Ds or for Mu 6 (summarized in Ref. 22) and varies from about 10- to 10=zr:-8pm has the unique advantage, however, in that all of the members of thiSfumily that have been examined thus far are homologous to each other at the DNA level. Therefore, by combining molecular analysis with genetic segre­ gation, it is possible to identify and isolate alleles that are due to insertions of either autonomous or nonautonomous Spm elements. There are definite steps one can take to increase the chances of de­ tecting a transposition into the gene of interest. The most important step is to select a genetic background in which the desired phenotype will be easy to screen. If the phenotype is not likely to be mutable, then tester lines should be constructed so as to contain flanking markers that can aid in subsequent segregation analyses.