PISAs fremde Kinder : Eine diskursanalytische Studie

به‌عنوان بخشی از تحلیل گفتمان دانش-جامعه‌شناختی، میریام سیتر بررسی می‌کند که چگونه ارجاعات مداوم به مطالعه PISA به شکل‌گیری کودکان با پیشینه مهاجرت به‌عنوان نمونه‌های اولیه از آسیب‌های آموزشی کمک می‌کند. نویسنده نشان می دهد که ارجاعات مداوم به اولین نتایج PISA باعث بیگانگی کودکان مهاجر و در نتیجه تداوم روند انگ زدن می شود. اختصار معروف PISA به عنوان یک مولد نوآوری عمل می کند که با آن ابتکارات اقدام آموزشی (اوایل) نه تنها مشروعیت می یابد، بلکه کودکانی که از نظر آموزشی محروم هستند دائماً (باز) نمایش داده می شوند. این یافته‌ها به ملاحظات تحلیلی و مفهومی یک تحقیق مهاجرتی انتقادی متصل می‌شوند و بر درخواست برای موضوع‌زدایی از پیشینه مهاجرت، به‌ویژه در پذیرش مطالعه تکرارشونده PISA تأکید می‌کنند.

Im Rahmen einer wissenssoziologischen Diskursanalyse arbeitet Miriam Sitter heraus, wie die anhaltenden Bezüge auf die PISA-Studie dazu beitragen, Kinder mit Migrationshintergrund als Prototypen von Bildungsbenachteiligungen zu konstituieren. Die Autorin zeigt, dass die konstanten Verweise auf die ersten PISA-Ergebnisse zu einer Verfremdung von Migrantenkindern führen und damit einen Stigmatisierungsprozess aufrechterhalten. Das bekannte Kürzel PISA fungiert als ein Innovationsgenerator, mit dem (früh-)pädagogische Handlungsinitiativen nicht nur legitimiert, sondern bildungsbenachteiligte Kinder beständig (re-)dramatisiert werden. Diese Erkenntnisse schließen an die analytischen und konzeptionellen Überlegungen einer kritischen Migrationsforschung an und stellen das Plädoyer einer Dethematisierung des Migrationshintergrunds besonders in der Rezeption der wiederkehrenden PISA-Studie heraus.