دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marie-Anne Lescourret
سری: Débats
ISBN (شابک) : 9782130641001, 9782130574910
ناشر: Presses Universitaires de France
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 192
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Pierre Bourdieu. Un philosophe en sociologie به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پیر بوردیو. فیلسوف در جامعه شناسی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
شهرت ملی و بین المللی پیر بوردیو از جامعه شناسی به او رسید، یک جامعه شناسی نسبتاً خاص، به نام "نخبگان" یا به طور معمول "سلطه"، که در جریان آن او در انتقاد از نمایندگان چیزی کوتاهی نکرد. او "رشته تاجگذاری" را فلسفه نامید. با این حال، این سرزمین مادری او، اولین آموزش او و تنها جایی بود که در آن دیپلم داشت (تجمع). اما او در "همکاران" سابق خود فقط خوانندگان را می دید که در موقعیتی مکتبی منجمد شده بودند که آنها را از فوریت های جهان و از "عقل عملی" دور می کرد. با این حال، با کمک فلسفه (معروف به «تحلیلی») است که او فلسفه (سارتری، هایدگری) را نقد می کند و هدفش آموزش آن است که مفاهیم عمده جامعه شناسی خود، مانند عادت، خشونت نمادین را جعل می کند. و چالش تحقیق او هنوز یک چالش فلسفی است که او را به کسانی نزدیکتر می کند که می خواستند جهان را متحول کنند، به جای اینکه فقط به آن فکر کند.
La renommée nationale et internationale de Pierre Bourdieu lui est venue de la sociologie, une sociologie un peu particulière, dite « des élites », ou plus communément, « de la domination », au fil de laquelle il ne se fit pas faute de fustiger les représentants de celle qu’il appelait « la discipline du couronnement », la philosophie. C’était là pourtant son terroir d’origine, sa formation première, et la seule dans laquelle il possédât un diplôme (l’agrégation). Mais il ne voyait dans ses anciens « collègues » que des lectors figés dans une position scolastique qui les éloignait des urgences du monde et du « sens pratique ». Pourtant, c’est à l’aide de la philosophie (dite « analytique ») qu’il critique la philosophie (sartrienne, heideggerienne), et vise à l’éduquer, qu’il forge les concepts majeurs de sa sociologie, comme l’habitus, la violence symbolique. Et l’enjeu de ses recherches est encore un enjeu philosophique, qui le rapproche de ceux qui ont voulu transformer le monde, au lieu de se borner à le penser.