Physiology and Pathology in the Perinatal Period

مسیر تاریخ هرگز با پیشرفت آرام همراه نیست. دوره های سکوت نسبی با دوره های جنگ و انقلاب قطع می شود. این الگو شبیه رودخانه ای است که قبل از اینکه به دلتا برود، باید از تند تندهای بی شماری عبور کند. همین امر در مورد توسعه علم پزشکی نیز صدق می کند. در مامایی، برخی از این "انقلاب ها" یا "سریع" شامل معرفی درمان محافظه کارانه مامایی توسط لوکاس یوهان بوئر در آغاز قرن نوزدهم، کشف علت سپسیس نفاس توسط الیور وندل هولمز و سملوایس بین سال های 1843 و 184 است. معرفی اصل آسپسیس توسط پاستور در سال 1874، معرفی مراقبت های دوران بارداری در پایان قرن نهم و آغاز قرن بیستم (Mijnlieff، Treub، De Snoo)، بهبود تکنیک های جراحی، امکان درمان شوک با تزریق خون، و در نهایت، به دست آوردن ابزار جدید برای درمان موثر عفونت. همه این تحولات منجر به کاهش شدید مرگ و میر مادران و حین تولد شده است. در این رابطه باید به این نکته اشاره کرد که چنین کاهشی هرگز بدون تغییرات اجتماعی مطلوب که در نتیجه مراقبت های پزشکی و دوران بارداری در دسترس عموم قرار می گیرد، محقق نمی شد. در سال های اخیر تحول انقلابی دیگری در زنان و زایمان رخ داده است. دو عامل باعث این امر شده است: کاربرد علوم پایه در مامایی، و انحلال جداسازی نسبت به سایر رشته های بالینی.

The course of history is never one of smooth progression. Periods of relative quietness are interrupted by periods of wars and revolution. This pattern resembles that of a river which, before flowing into the delta, has to pass countless rapids. The same holds for the development of the science of medicine. In obstetrics some of these 'revolutions' or 'rapids' consist of the introduction of conservative obstetrical treatment by Lucas Johann Boer at the beginning of the nineteenth century, the discovery of the cause of puerperal sepsis by Oliver Wendell Holmes and Semmelweiss between 1843 and 1847, the introduction of the principle of asepsis by Pasteur in 1874, the introduction of prenatal care at the end of the nine­ teenth and the beginning of the twentieth century (Mijnlieff, Treub, De Snoo), the improvement of surgical techniques, the possibility to treat shock by bloodtransfusion, and, finally, the acquisition of new means for the effective therapy of infection. All these developments have led to a sharp reduction of maternal and perinatal mortality. In this connection it must be pointed out that such a reduction could never have been accomplished without the favourable social changes as a result of which medical and prenatal care could be made universally available. In recent years there has been another revolutionary develop­ ment in obstetrics. Two factors have been responsible for this: the ap­ plication of basic sciences in obstetrics, and the dissolution of the isolation with respect to other clinical disciplines.