Physics of Blackness: Beyond the Middle Passage Epistemology

سیاه بودن به چه معناست؟ اگر سیاهی منشأ بیولوژیکی نداشته باشد بلکه از نظر اجتماعی و گفتمانی ساخته شده باشد، آیا معنای سیاهی در طول زمان و مکان تغییر می کند؟ در فیزیک سیاهی: فراتر از معرفت شناسی گذرگاه میانی، میشل ام رایت استدلال می کند که اگرچه ما اغلب به صراحت سیاهی را به عنوان یک "چی" تعریف می کنیم، اما در واقع همیشه به عنوان یک "وقتی" و یک "جایی" عمل می کند. فیزیک سیاهی با قرار دادن گفتمان های غیرمستقیم در مورد فضا-زمان از فیزیک به مکالمه با آثار هویتی از دیاسپورای آفریقایی، به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه معرفت شناسی پاساژ میانه، مفروضات نژادپرستانه در مورد سیاهی را زیر و رو می کند، اما هنوز. ساختار خطی آن مانع از آن نوع معرفت شناسی فراگیر سیاهی مورد نیاز در قرن بیست و یکم می شود. رایت سپس با بدن‌هایی که اغلب از توجه جریان اصلی معاصر کنار گذاشته شده‌اند، درگیر می‌شود: فمینیست‌های سیاهپوست، دگرباشان سیاه‌پوست، مهاجران آفریقایی سیاه‌پوست اخیر به غرب، و سیاه‌پوستانی که تاریخچه‌شان ممکن است در معرفت‌شناسی پاساژ میانه منسجم باشد، اما به آن منسجم نیست.

فیزیک سیاهی خواننده را به سفری شناخته شده و ناآشنا می برد - از قوانین حرکت و گرانش اسحاق نیوتن تا سیاست معاصر سیاهی دیاسپوریک در آکادمی، از برج ایفل جیمز بالدوین پس از جنگ. برخوردهای دیاسپوریک با نظریه فیزیک ذرات نظری در مورد چندجهانی و برهم نهی، با زندگی تقریباً پاک شده زنان سیاه پوست آفریقایی در طول جنگ جهانی دوم. فیزیک سیاهی که در سبک خود قابل دسترسی است، در چشم انداز خود جهانی است و در منطق خود دقیق است، دیدگاه شما را به سیاهی تغییر خواهد داد.

What does it mean to be Black? If Blackness is not biological in origin but socially and discursively constructed, does the meaning of Blackness change over time and space? In Physics of Blackness: Beyond the Middle Passage Epistemology, Michelle M. Wright argues that although we often explicitly define Blackness as a “what,” it in fact always operates as a “when” and a “where.”

By putting lay discourses on spacetime from physics into conversation with works on identity from the African Diaspora, Physics of Blackness explores how Middle Passage epistemology subverts racist assumptions about Blackness, yet its linear structure inhibits the kind of inclusive epistemology of Blackness needed in the twenty-first century. Wright then engages with bodies frequently excluded from contemporary mainstream consideration: Black feminists, Black queers, recent Black African immigrants to the West, and Blacks whose histories may weave in and out of the Middle Passage epistemology but do not cohere to it.

Physics of Blackness takes the reader on a journey both known and unfamiliar—from Isaac Newton’s laws of motion and gravity to the contemporary politics of diasporic Blackness in the academy, from James Baldwin’s postwar trope of the Eiffel Tower as the site for diasporic encounters to theoretical particle physics’ theory of multiverses and superpositioning, to the almost erased lives of Black African women during World War II. Accessible in its style, global in its perspective, and rigorous in its logic, Physics of Blackness will change the way you look at Blackness.