Philosophy, History and Social Action: Essays in Honor of Lewis Feuer with an autobiographic essay by Lewis Feuer

دو مقاله از لوئیس فوئر توجه من را در دهه 40 به خود جلب کرد، زمانی که 1، به عنوان دانشجوی فیزیکدان، در مورد روابط فیزیک با فلسفه و جهان در آشفتگی فکر می کرد. یکی مقاله او درباره «توسعه تجربه گرایی منطقی» (1941) و دیگری بررسی انتقادی او درباره زندگینامه فیلیپ فرانک درباره انیشتین، «فلسفه و نظریه نسبیت» (1947) بود. چقدر خارق العاده بود که ذهنی اینقدر باهوش، مستقل، منتقد و انسان دوست پیدا کنیم. و علاوه بر این او فراتر رفت، همانطور که به زودی متوجه شدم که نام او را در نشریات دیگر جستجو کردم. من به یاد می آورم که با خودم بر سر کاوش او در مورد «عدم قطعیت و توسعه اقتصادی» (1948)، و حتی بیشتر از آن زمانی که «ماتریالیسم دیالکتیکی و علم شوروی» (1949) او را خواندم، بحث کردم. مقالات بیشتر، و سپس کتاب های جذاب، گاه آزاردهنده، همیشه روشنگر. تک نگاری او در مورد روانکاوی و اخلاق 1955، مطالعه زیبای جامعه شناختی و انسان گرایانه اسپینوزا و ظهور لیبرالیسم (1958)، مقالات او در مورد "ریشه های اجتماعی نظریه نسبیت انیشتین" (1971) همراه با کتاب در مورد انیشتین و نسل ها. tions of Science (1974)، خواننده برجسته آثار مارکس و انگلس، نوشته های اساسی در مورد سیاست و فلسفه (1959) که متن اصلی دهه 60 بود، مقالات تحریک کننده در مورد شکل گیری اجتماعی که به نظر می رسد مورد نیاز بوده است. برای توسعه یک جنبش علمی مدرن، متقاعد کننده ترین آن در The Scientific Intellectual (1963) بیان شده است.

Two articles by Lewis Feuer caught my attention in the '40s when 1 was wondering, asa student physicist, about the relations of physics to philosophy and to the world in turmoil. One was his essay on 'The Development of Logical Empiricism' (1941), and the other his critical review of Philipp Frank's biography of Einstein, 'Philosophy and the Theory of Relativity' (1947). How extraordinary it was to find so intelligent, independent, critical, and humane a mind; and furthermore he went further, as I soon realized when I looked for his name on other publications. I recall arguing with myself over his exploration of 'Indeterminacy and Economic Development' (1948), and even more when I read his 'Dialectical Materialism and Soviet Science' (1949). More papers, and then the fascinating, sometimes irritating, always insightful, books. His monograph on Psychoanalysis and Ethics 1955, the beautiful sociological and humanist study of Spinoza and the Rise of Liberalism (1958), his essays on 'The Social Roots of Einstein's Theory of Relativity' (1971) together with the book on Einstein and the Genera­ tions of Science (1974), the splendid reader from the works of Marx and Engels, Basic Writings on Politics and Philosophy (1959) which was a major text of the '60s, the stimulating essays on the social formation which seems to have been required for a modern scientific movement to develop, set forth most convincingly in The Scientific Intellectual (1963).