Philosophical Hermeneutics and the Priority of Questions in Religions: Bringing the Discourse of Gods and Buddhas Down to Earth

بوداها، خدایان، پیامبران و پیشوایان اغلب در حال پرسش به تصویر کشیده می شوند. اما وقتی عیسی می پرسد "تو می گویی که من کی هستم؟"، یا مازو، استاد ذن کلاسیک می پرسد، "چرا به دنبال بیرون می گردی؟" می پرسد، چه چیزی باید بفهمیم؟ موجودات فقط به دلیل محدود بودن ما قادر به انجام آن هستند؟ آیا سوالی وجود دارد که قدرت باشد؟

تمرکز بر سه مطالعه موردی از سؤالات در گفتمان الهی در سطح داستان - خدایی که در کتاب مقدس یهودیان به تصویر کشیده شده است. ، استاد مازو در ادبیات گفته های ضبط شده خود و عیسی همانطور که در انجیل های مسیحی قدیس نشان داده شده است - ناتان اریک دیکمن در مورد پاسخ های انسان به سؤالات الهی تأمل می کند. او هدف گفتگوی بین ادیان و نوع تحریک آمیز سؤالات را در نظر می گیرد که به نظر می رسد به طور هدفمند متمرکز هستند. ما، از روش‌هایی از هرمنوتیک اعتراف‌گرا و مهارت‌های تفکر انتقادی استفاده می‌کنیم.

او به ما اجازه می‌دهد تا راه‌های جایگزینی برای تفسیر متون دینی از طریق رویکردهایی ببینیم که فراتر از خواندن یک متن برای بهبود دین خود یا برای بهبود دین خودمان هستند. دسترسی به برخی واقعیت های متعالی متافیزیکی این اولین گام در پدیدارشناسی ادیان است که در دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم، فراگیر، متنوع، مرتبط و پایه گذاری شده است.

Buddhas, gods, prophets and oracles are often depicted as asking questions. But what are we to understand when Jesus asks “Who do you say that I am?”, or Mazu, the Classical Zen master asks, “Why do you seek outside?" Is their questioning a power or weakness? Is it something human beings are only capable of due to our finitude? Is there any kind of question that is a power?

Focusing on three case studies of questions in divine discourse on the level of story - the god depicted in the Jewish Bible, the master Mazu in his recorded sayings literature, and Jesus as he is depicted in canonized Christian Gospels - Nathan Eric Dickman meditates on human responses to divine questions. He considers the purpose of interreligious dialogue and the provocative kind of questions that seem to purposefully decenter us, drawing on methods from confessionally-oriented hermeneutics and skills from critical thinking.

He allows us to see alternative ways of interpreting religious texts through approaches that look beyond reading a text for the improvement of our own religion or for access to some metaphysically transcendent reality. This is the first step in a phenomenology of religions that is inclusive, diverse, relevant and grounded in the world we live in.