Philosophical Analysis and Human Welfare: Selected Essays and Chapters from Six Decades

زمانی که از سال 1940 تا 1942 دستیار دیکنسون میلر بودم، به زودی متوجه شدم که با ذهنی غیرعادی قدرتمند، تیز، و اصیل و نویسنده ای مواجه شده ام که سبک روشن اما واضح با کیفیت بالای هوش او مطابقت دارد. این ویژگی ها در نظرات او در مورد فیلسوفان برجسته ای که با آنها ارتباط داشت - به ویژه ویلیام جیمز، بلکه سانتایانا، دیویی، هوسرل و ویتگنشتاین - و در نقد متقابلی که او از نوشته هایش و اولین تلاش های من می خواست، آشکار بود. من خشنود شدم و احساس افتخار می کردم که در برنامه ریزی او برای کتابی که به «تحلیل، روش فلسفه در کار» اختصاص دارد، مانند مقالات او در مورد مسئله دانش، استقرا، و اختیار شریک بودم. با توجه به نفوذ مقالات او، چنان که جیمز حتی در سال 1905 اصرار کرده بود، چنین کتابی خیلی دیر به نظر می رسید. وقتی کتاب پیش بینی شده میلر در مورد "تحلیل در کار" تا سال 1956 ظاهر نشد، با او در مورد گردآوری مجموعه ای از آنها مشورت کردم. مقالات منتشر شده او چنین مجموعه‌ای به نظر می‌رسد ادای احترامی جزئی برای کسی که در رابطه با جیمز چنین سهم برجسته‌ای در فلسفه آمریکا داشته است و من از او چیزهای زیادی آموخته بودم. با این حال، او احساس می‌کرد که چنین مجموعه‌ای نامناسب است و ترجیح می‌دهد بر کتابی متمرکز شود که هرگز تمام نشده است، روی «اصول هوش عملی»، کاربرد هوش در «اخلاق نتایج» برای رفاه انسان. .

When I was Dickinson Miller's assistant from 1940 to 1942, I soon realized that I had encountered an unusually powerful, acute, and original mind and a writer whose clear but vivid style matched the high quality of his intelligence. These traits were apparent in his comments about eminent philosophers with whom he had associated - particularly William James but also Santayana, Dewey, Husserl, and Wittgenstein - and in the mutual criticism he demanded of his writing and my first efforts. I was pleased and felt immensely privileged to share in his planning of a book devoted to "analysis, the method of philosophy at work" as in his articles on the knowledge-problem, induction, and free will. In view of the penetration of his articles, such a book seemed long overdue as James had insisted even in 1905. When Miller's projected book on "analysis at work" did not appear by 1956, I consulted him about putting together a collection of his published essays. Such a collection seemed but slight homage to one who had made such a striking contribution to American philosophy in rela­ tion to James and one from whom I had learned so much. He felt, however, that such a collection would be inappropriate and preferred to concentrate on a book, never finished, on "the principles of practical intelligence", the application of intelligence in a "morality of results" for human welfare.