Phenomenology of Time: Edmund Husserl’s Analysis of Time-Consciousness

ادموند هوسرل در طول زندگی خود به تجزیه و تحلیل آگاهی زمان پرداخت. در این کتاب، سه مرحله ای که می توان در اشتغال هوسرل به این مضمون متمایز کرد، در رابطه متقابل آنها بحث شده است. مرحله اول شامل یک نسخه خطی سخنرانی از سال 1905 است. مرحله دوم شامل دست‌نوشته‌های به اصطلاح برنائو، نسخه‌های خطی تحقیقاتی است که در سال‌های 1917 و 1918 نوشته شده‌اند. و مرحله نهایی شامل نسخه های خطی به اصطلاح C است، نسخه های خطی تحقیقاتی که در اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930 نوشته شده اند.
موضوعات محوری در بحث پدیدارشناسی زمان هوسرل در این کتاب عبارتند از: ارتباط بین تحلیل آگاهی زمان و تحلیل خیال-آگاهی و آگاهی تصویر; موضع هوسرل در بحث بین A. Meinong و W. Stern در مورد امکان ادراک زمان; خودسازی آگاهی زمان مطلق؛ تأثیر توسعه پدیدارشناسی ژنتیکی هوسرل بر تحلیل او از آگاهی زمان. و مسئله ماهیت عمدی آگاهی زمان.

Edmund Husserl occupied himself with the analysis of time-consciousness throughout his life. In this book, the three stages that may be distinguished in Husserl's occupation with this theme are discussed in their interrelationship. The first stage consists of a lecture manuscript from 1905; the second stage consists of the so-called Bernau manuscripts, research manuscripts that were written in 1917 and 1918; and the final stage consists of the so-called C-manuscripts, research manuscripts that were written in the late 1920s and the early 1930s.
Central themes in the discussion of Husserl's phenomenology of time in this book are: the connection between the analysis of time-consciousness and the analysis of phantasy-consciousness and image-consciousness; Husserl's position in the debate between A. Meinong and W. Stern concerning the possibility of the perception of time; the self-constitution of absolute time-consciousness; the influence of Husserl's development of genetic phenomenology on his analysis of time-consciousness; and the question of the intentional character of time-consciousness.