Phenomenology in French Philosophy: Early Encounters

این اثر به بررسی برخوردهای اولیه فیلسوفان و متفکران مذهبی فرانسوی با فلسفه پدیدارشناسی ادموند هوسرل می پردازد. در ادامه فصل مقدماتی که به زمینه و روش شناسی می پردازد، فصل 2 استدلال می کند که بینش هانری برگسون در مورد مدت زمان زندگی و شهود و توصیف ژنتیکی موریس بلوندل از کنش به عنوان پیش سازهای اساسی برای پذیرش فرانسوی از پدیدارشناسی عمل می کند. فصل 3 بیانات هوسرل و پیروانش توسط سه جفت فیلسوف دانشگاهی فرانسوی را شرح می دهد: لئون نوئل و ویکتور دلبوس، لو شستوف و ژان هرینگ، و برنارد گروتویسن و ژرژ گورویچ. فصل 4 سپس به بررسی تخصیص بینش‌های پدیدارشناختی برگسونی و بلوندلی توسط الاهیدان کاتولیک ادوارد لو روی و پیر روسلوت می‌پردازد. فصل پنجم به بررسی کاربردها و نقدهای پدیدارشناسی توسط فیلسوفان دینی فرانسوی، از جمله ژان هرینگ، ژوزف مارشال، و نوتومیست هایی مانند ژاک ماریتن می پردازد. فصل پایانی این یافته اصلی را تشریح می‌کند که دریافت‌های فلسفی و کلامی از پدیدارشناسی در فرانسه قبل از سال 1939 به‌دلیل تفاوت‌هایی در نحوه تلقی برگسون و بلوندل توسط فیلسوفان و متفکران مذهبی فرانسوی و جهت‌گیری‌های مربوط به آن‌ها نسبت به سنت‌های دکارتی و ارسطویی/تئوکتوالیسم، به‌طور مستقل پیش می‌رفت. .

This work investigates the early encounters of French philosophers and religious thinkers with the phenomenological philosophy of Edmund Husserl. Following an introductory chapter addressing context and methodology, Chapter 2 argues that Henri Bergson’s insights into lived duration and intuition and Maurice Blondel’s genetic description of action functioned as essential precursors to the French reception of phenomenology. Chapter 3 details the presentations of Husserl and his followers by three successive pairs of French academic philosophers: Léon Noël and Victor Delbos, Lev Shestov and Jean Hering, and Bernard Groethuysen and Georges Gurvitch. Chapter 4 then explores the appropriation of Bergsonian and Blondelian phenomenological insights by Catholic theologians Édouard Le Roy and Pierre Rousselot. Chapter 5 examines applications and critiques of phenomenology by French religious philosophers, including Jean Hering, Joseph Maréchal, and neo-Thomists like Jacques Maritain. A concluding chapter expounds the principal finding that philosophical and theological receptions of phenomenology in France prior to 1939 proceeded independently due to differences in how Bergson and Blondel were perceived by French philosophers and religious thinkers and their respective orientations to the Cartesian and Aristotelian/Thomist intellectual traditions.