Phenomenology and the Problem of Time

این کتاب مشکل زمان و ماندگاری پدیدارشناسی را در آثار ادموند هوسرل، مارتین هایدگر، موریس مرلوپونتی و ژاک دریدا بررسی می‌کند. خوانش تفصیلی ماندگاری در پرتو مشکلات آشناتر آگاهی زمانی و زمانمندی، چارچوبی را برای ارزیابی تلاش‌های هوسرل برای رهایی از مفاهیم ماندگاری فلسفه مدرن و تأثیر انتقاد هایدگر از هوسرل بر گزینه‌های مرلوپونتی و دریدا فراهم می‌کند. به پدیدارشناسی هوسرل. در نهایت با کاوش در مفاهیم مختلف غرض ورزی، این تحلیل های عمیق از درونمایه و زمانمندی، دیدگاه جدیدی را در مورد موضوعات محوری برای توسعه پدیدارشناسی به عنوان یک جنبش پیشنهاد می کند و این سؤال را برای بحث در مورد اینکه پدیدارشناسی از کجا شروع و به کجا ختم می شود، مطرح می کند.

This book explores the problem of time and immanence for phenomenology in the work of Edmund Husserl, Martin Heidegger, Maurice Merleau-Ponty, and Jacques Derrida. Detailed readings of immanence in light of the more familiar problems of time-consciousness and temporality provide the framework for evaluating both Husserl's efforts to break free of modern philosophy's notions of immanence, and the influence Heidegger's criticism of Husserl exercised over Merleau-Ponty's and Derrida's alternatives to Husserl's phenomenology. Ultimately exploring various notions of intentionality, these in-depth analyses of immanence and temporality suggest a new perspective on themes central to phenomenology's development as a movement and raise for debate the question of where phenomenology begins and ends.