Phenomenological Method: Theory and Practice

این کتاب دارای دو بخش است. بخش اول عمدتاً به برقراری انتقادی نظم جهانی ضروری مراحل مختلف روش پدیدارشناسی استعلایی مربوط می شود. بخش دوم موارد خاصی از تحلیل پدیدارشناختی را ارائه می‌کند که روش ایجاد شده در بخش اول را نشان می‌دهد و آزمایش می‌کند. بیش از این، و شاید حتی مهم‌تر در بلندمدت، تحلیل‌های منطقی پدیدار گزارش‌شده در بخش دوم، پایه‌ای برای نتیجه‌گیری پدیدارشناختی-فلسفی در مورد مسائل ادراک فضا، «ذهن‌های دیگر» و ادراک زمان است. منابع غیر تحلیلی، یعنی ادبی این کتاب بسیار است. عمده‌ترین آنها نوشته‌های هوسرل (که کارکرد روش‌شناختی خاصی خواهد داشت) و نیز نوشته‌های شاگردان او در سال‌های گوتینگن و فرایبورگ است. از جمله دومی‌ها به‌ویژه نوشته‌ها و، زمانی که خاطره وجود دارد، سخنرانی‌های دوریون کایرنز و آرون گورویچ مهم هستند. از جمله نوشته های هاینریش هافمن، ویلهلم شاپ، و هدویگ کولیلراد-مارتیوس، از جمله مهم ترین آثار قبلی است.

This book has two parts. The first part is chiefly concerned with critically establishing the universally necessary order of the various steps of transcendental phenomenological method; the second part provides specific cases of phenomenological analysis that illustrate and test the method established in the first part. More than this, and perhaps even more important in the long run, the phenomeno­ logical analyses reported in the second part purport a foundation for drawing phenomenological-philosophical conclusions about prob­ lems of space perception, "other minds," and time perception. The non-analytical, that is, the literary, sources of this book are many. Principal among them are the writings of Husserl (which will be accorded a special methodological function) as well as the writings of his students of the Gottingen and Freiburg years. Of the latter especially important are the writings and, when memory serves, the lectures of Dorion Cairns and Aron Gurwitsch. Of the former especially significant are the writings of Heinrich Hofmann, Wilhelm Schapp, and Hedwig COlilrad-Martius.