Peroxisome Proliferator-Activated Receptors (PPARs): Methods and Protocols

هر سه زیرگروه گیرنده فعال شده با تکثیرکننده پراکسی زوم (PPAR) دارای درجه بالایی از همسانی ساختاری هستند اما در عملکرد، توزیع بافت و ویژگی لیگاند متفاوت هستند. PPARها نقش مهمی را به عنوان تنظیم کننده مسیرهای فیزیولوژیکی و پاتوفیزیولوژیکی متعدد ایفا می کنند و در حال حاضر تلاش هایی برای مشخص کردن کامل عملکرد آنها و ایجاد تعدیل کننده های ایمن تر و موثرتر PPAR برای درمان تعداد زیادی از بیماری ها و شرایط در حال انجام است. در گیرنده های فعال شده با تکثیر پراکسیزومی: روش ها و پروتکل ها، کارشناسان مشهور در عرصه PPAR پروتکل های دقیقی را برای بررسی این گیرنده ها ارائه می دهند. فصل‌ها شامل روش‌هایی از شبیه‌سازی گیرنده‌ها تا نابودی آن‌ها، تا پروتکل‌های کاوش در تغییرات پس از ترجمه PPARs و فعال‌کننده‌ها، و همچنین محلی‌سازی درون سلولی گیرنده است. همچنین روش‌هایی برای ارزیابی دخالت این گیرنده‌ها در عملکردهای رفتاری، یک جنبه نوظهور در تحقیقات PPAR، جمع‌آوری شده‌اند. این فصل‌ها که در قالب موفق سری روش‌ها در زیست‌شناسی مولکولی™ نوشته شده‌اند، شامل مقدمه‌ای بر موضوعات مربوطه، فهرستی از مواد و معرف‌های لازم، پروتکل‌های گام به گام و به آسانی قابل تکرار، و یادداشت‌هایی در مورد عیب‌یابی و اجتناب از تله‌های شناخته شده.

با روش‌های پیشرفته‌اش، گیرنده‌های فعال شده با تکثیرکننده پراکسیزومی: روش‌ها و پروتکل‌ها، منبع مفیدی برای همه افراد جوینده خواهد بود. دانش خود را در این زمینه ارتقا دهند.

All three peroxisome proliferator-activated receptor (PPAR) subtypes share a high degree of structural homology but differ in function, tissue distribution and ligand specificity. PPARs play critical roles as regulators of numerous physiological as well as pathophysiological pathways, and efforts are currently underway to fully characterize their functioning and to develop safer and more effective PPAR modulators to treat a myriad of diseases and conditions. In Peroxisome proliferator-Activated Receptors: Methods and Protocols, renowned experts in the PPAR arena provide detailed protocols for investigating these receptors. Chapters contain methods ranging from the cloning of receptors to their knockdown, to protocols exploring posttranslational modifications of PPARs and coactivators, as well as receptor subcellular localization. Also assembled are methods to evaluate the involvement of these receptors in behavior functions, an emerging facet in PPAR research. Written in the successful Methods in Molecular Biology™ series format, chapters include introductions to their respective topics, lists of the necessary materials and reagents, step-by-step, readily reproducible protocols, and notes on troubleshooting and avoiding known pitfalls.

With its well-honed methodologies, Peroxisome proliferator-Activated Receptors: Methods and Protocols, will be a useful resource for all seeking to advance their knowledge of this field.