Performing Age in Modern Drama

این کتاب اولین کتابی است که سن را در سراسر کانون دراماتیک مدرن و معاصر، از آرتور میلر و تنسی ویلیامز گرفته تا پائولا ووگل و داگ رایت، بررسی می‌کند. همه سنین در طول زندگی به عنوان اجرا و اجرا هم روی صفحه و هم روی صحنه تعبیر می‌شوند، از جمله تولیدات حرفه‌ای و گروه‌های تئاتر ارشد.

توصیه رایج \"در سن خود عمل کنید\" سکوی پرشی را برای این کار فراهم می‌کند. مطالعه، که بر این فرض استوار است که سن ماهیت نمایشی دارد، و مسائل مربوط به سن و اجرا در تئاتر متبلور می‌شود.

روشن‌های نمایشی شامل شخصیت‌هایی است که از لحظه‌ای به لحظه دیگر سن را تغییر می‌دهند و آشکارا نشان می‌دهند. اقدامات تکرار شده را که توهم اجرایی سن پایدار را ایجاد می کند، صحنه سازی کنید. علاوه بر این، کارگردانان به طور مرتب بازیگرانی را در این نمایشنامه ها بر خلاف سن تقویمی خود انتخاب می کنند. لیپسکامب ادعا می‌کند که در حالی که نمایشنامه‌ها نگرش‌های متفاوتی را نسبت به سن اجرا منعکس می‌کنند، اما در مجموع اشتیاق به یک خود بی‌سال، تمایل به ارائه یک هویت منسجم و یکپارچه را نشان می‌دهند. این آثار منعکس کننده ادراکات اجتماعی غالب از فرآیند پیری و همچنین تنش بین سن تقویمی، سن فیزیولوژیکی و ساختارهای فرهنگی سن هستند.

This book is the first to examine age across the modern and contemporary dramatic canon, from Arthur Miller and Tennessee Williams to Paula Vogel and Doug Wright. All ages across the life course are interpreted as performance and performative both on page and on stage, including professional productions and senior-theatre groups.

The common admonition "act your age" provides the springboard for this study, which rests on the premise that age is performative in nature, and that issues of age and performance crystallize in the theatre.

Dramatic conventions include characters who change ages from one moment to the next, overtly demonstrating on stage the reiterated actions that create a performative illusion of stable age. Moreover, directors regularly cast actors in these plays against their chronological ages. Lipscomb contends that while the plays reflect varying attitudes toward performing age, as a whole they reveal a longing for an ageless self, a desire to present a consistent, unified identity. The works mirror prevailing social perceptions of the aging process as well as the tension between chronological age, physiological age, and cultural constructions of age.