Perceptions of Palestine: Their Influence on U.S. Middle East Policy

در بیشتر قرن بیستم، نظریات مورد توجه در ایالات متحده در مورد فلسطین از حق ذاتی یهودیان برای وجود در سرزمین مقدس حمایت کرده است. اینکه فلسطینیان به عنوان یک جمعیت بومی می توانند همین حق را داشته باشند تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. کتاب جدید جنجالی کاتلین کریستیسون نشان می دهد که چگونه استقامت چنین فرضیاتی، همراه با تمرکز منحصر به فرد آمریکا بر اسرائیل و ناآگاهی عمومی از دیدگاه فلسطین، مانع از حل مناقشه اعراب و اسرائیل شده است. تصاویر تحقیرآمیز اعراب که توسط مسافران غربی به خاورمیانه در قرن نوزدهم ارائه شد، از جمله مارک تواین، که نوشت که ساکنان فلسطین \"طبیعت، غریزه و تحصیلات گدایان پست\" بودند. او عناصر دیگری را نشان می دهد که بر سیاستگذاران ایالات متحده تأثیر گذاشته است: نگرش مذهبی آمریکا نسبت به سرزمین مقدس که حضور یهودیان را مشروعیت می بخشد. همدردی با یهودیان ناشی از هولوکاست؛ احساس هویت فرهنگی که در آن اسرائیلی ها «مثل ما» و اعراب بیگانگان دوردست هستند. او ادعا می کند که چندین دهه تصویر منفی از فلسطینیان، سیاست ایالات متحده را تحریف کرده است و ترویج قطعنامه های مبتنی بر برابری و متقابل بین فلسطینی ها و اسرائیلی ها را عملا غیرممکن می کند.

کریستیسون همچنین تصاویر رایج رسانه ها را به چالش می کشد و بر اهمیت آن تأکید می کند. از اصطلاحات: دو مثال عبارتند از تعیین اینکه چه کسی \"تروریست\" است و تحمیل نام مکان (که می تواند در مورد مالکیت قضاوت کند).

کتاب متفکر کریستیسون آخرین سوال نگران کننده را مطرح می کند: اگر چارچوب وسیع تری از ارجاع به مناقشه فلسطین و اسرائیل به کار گرفته شده بود، که اجازه می داد گفتمان عمومی کمتر منحرف شود، آیا ممکن است از سال ها جنگ اجتناب شود و قدم هایی به سوی صلح خیلی زودتر انجام شود؟