دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: José Eustáquio Romão e Moacir Gadotti
سری:
ISBN (شابک) : 9788561910853
ناشر: Ed,L - Editora e Livraria Paulo Freire
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 125
زبان: Portuguese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Paulo Freire e Amílcar Cabral - A descolonização das mentes به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پائولو فریره و آمیلکار کابرال - استعمارزدایی از ذهن ها نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در دهه 1970، پائولو فریره به چندین کشور در آفریقا که خود را از استعمار اروپا رها کرده بودند، توصیه کرد تا در اجرای سیستمهای آموزشی پسااستعماری خود همکاری کنند. روند استعمار زدایی و بازسازی ملی سیاست های خود را بر اساس اصل تعیین سرنوشت و ارزش گذاری آن استوار کرد. فرهنگ و تاریخ آن کار پائولو فریره در آفریقا برای مسیر حرکت او تعیین کننده بود، نه تنها به این دلیل که او خود را با تاریخچه خود و برای مقابله با چالش های جدید در زمینه سوادآموزی بزرگسالان یافت، بلکه عمدتاً به دلیل مواجهه او با نظریه و عمل متفکر و انقلابی خارق العاده بود. این آمیلکار کابرال بود که پائولو فریره برای او احترام زیادی قائل بود. او در آثار خود به طور مکرر به اندیشه آمیلکار کابرال اشاره می کند. آفریقا، مهد بشریت، مدرسه بزرگی برای پائولو فریره بود. آمیلکار کابرال معتقد بود که آزادی ملی یک عمل فرهنگی است. رهایی سیاسی حضور استعمارگر را از بین نمی برد. در فرهنگ تحمیلی و درونی در مستعمرات ادامه دارد. کار آموزشی پسااستعماری خود را به عنوان وظیفه استعمار زدایی از ذهن ها و قلب ها تحمیل می کند. همانطور که مبارزه اجتماعی برای استعمار زدایی سیاسی ضروری است، مبارزه برای آموزش دیگری نیز ضروری است که از آسیب های استعماری رها شده و قادر به استعمار زدایی اذهان است. نویسندگان این کتاب همگرایی بین آمیلکار کابرال و پائولو فریره را در مبارزه ناسازگار با همه اشکال ستم، در دفاع از خودآگاهی، در نتیجه استعمارزدایی از اذهان و تسخیر خودمختاری توسط خود ستمدیدگان نشان میدهند. پیوندهای عمیقتر بین میراث هر دو، بهویژه با توجه به عقل انقلابی، هم به معنای سیاسی و هم در معنای معرفتشناختی، معرفتشناختی و تربیتی آن.
Na década de 1970, Paulo Freire assessorou vários países da África que haviam se libertado da colonização europeia, cooperando na implantação de seus sistemas de ensino pós-coloniais. O processo de descolonização e reconstrução nacional tinha por base de suas políticas o princípio da autodeterminação e a valorização da sua cultura e da sua história. O trabalho de Paulo Freire na África foi decisivo para a sua trajetória,não só por reencontrar-se com sua própria história e por empreender novos desaos no campo da alfabetização de adultos, mas,principalmente, pelo encontro com a teoria e a prática desse extraordinário pensador e revolucionário que foi Amílcar Cabral, por quem Paulo Freire nutria enorme apreço. Em suas obras, ele faz frequentes referências ao pensamento de Amílcar Cabral. A África,berço da humanidade, foi para Paulo Freire uma grande escola. Amílcar Cabral sustentava que a libertação nacional é um ato cultural. A libertação política não elimina a presença do colonizador. Ele continua na cultura imposta e introjetada no colonizado. O trabalho educativo pós-colonial se impõe como tarefa de descolonização das mentes e dos corações. Assim como é necessária a luta social para a descolonização política, também é necessária a luta por uma outra educação, libertada dos traumas coloniais e que consiga descolonizar as mentes. Os autores deste livro mostram as convergências entre Amílcar Cabral e Paulo Freire na luta intransigente contra todas as formas de opressão, em defesa da autoconscientização, portanto da descolonização das mentes, e da conquista da autonomia pelos(as) próprios(as) oprimidos(as), e os nexos mais profundos entre o legado de ambos, especialmente no que diz respeito à Razão Revolucionária, tanto em seu sentido político quanto em seu significado gnosiológico, epistemológico e pedagógico.