Paul Lafargue and the Flowering of French Socialism, 1882-1911

پل لافارگ، شاگرد و داماد کارل مارکس، به تأسیس اولین حزب مارکسیست فرانسه در سال 1882 کمک کرد. در طول سه دهه بعد، او به عنوان نظریه پرداز و مبلغ اصلی مارکسیسم در فرانسه خدمت کرد. در این سالها که با خودکشی های چشمگیر لافارگ و همسرش به پایان رسید، سوسیالیسم فرانسه و حزب مارکسیست درون آن به یک نیروی سیاسی مهم تبدیل شد.

در جلد قبلی، پل لافارگ و بنیانگذاری مارکسیسم فرانسوی، 1842-1882، لزلی درفلر بر هویت خانوادگی و خاستگاه مارکسیسم فرانسوی تأکید کرد. . در اینجا، او استراتژی‌های سیاسی لافارگ را بررسی می‌کند، به‌ویژه جدایی‌اش با ژول گئسد، یکی از بنیان‌گذاران حزب در قسمت‌های Boulanger و Dreyfus و در مورد مسئله روابط سوسیالیستی- سندیکالیستی. درفلر اهمیت لافارگ را هم به عنوان فعال سیاسی و هم به عنوان نظریه پرداز نشان می دهد. او نقش لافارگ را در تدوین استراتژی‌هایی مانند ترویج انترناسیونال دوم کارگری، تعقیب اصلاحات در چارچوب دولت موجود، اما مخالفت با هرگونه مشارکت سوسیالیستی در دولت‌های غیرسوسیالیستی، و تبعیت اتحادیه‌گرایی کارگری از کنش سیاسی توصیف می‌کند. او بر تلاش‌های پیشگام لافارگ برای به کار بردن روش‌های تحلیل مارکسیستی در پرسش‌های انسان‌شناسی، زیبایی‌شناسی و نقد ادبی تأکید می‌کند.

علیرغم نقش مهمی که در تغییرات اجتماعی و سیاسی قرن گذشته ایفا کردند و میراثی که از خود به جا گذاشتند، اولین مارکسیست های فرانسوی به طور گسترده ای شناخته نشده اند، به ویژه در زبان انگلیسی- دنیای سخنگو این زندگینامه انتقادی مهم لافارگ، جسورترین نظریه پرداز بسیار بداخلاق آنها، ما را قادر می سازد تا گزینه های باز برای سوسیالیسم مارکسیستی و همچنین توسعه آن را در یک دوره بحرانی گذار ردیابی کنیم.

Paul Lafargue, the disciple and son-in-law of Karl Marx, helped to found the first French Marxist party in 1882. Over the next three decades, he served as the chief theoretician and propagandist for Marxism in France. During these years, which ended with the dramatic suicides of Lafargue and his wife, French socialism, and the Marxist party within it, became a significant political force.

In an earlier volume, Paul Lafargue and the Founding of French Marxism, 1842-1882, Leslie Derfler emphasized family identity and the origin of French Marxism. Here, he explores Lafargue's political strategies, specifically his break with party co-founder Jules Guesde in the Boulanger and Dreyfus episodes and over the question of socialist-syndicalist relations. Derfler shows Lafargue's importance as both political activist and theorist. He describes Lafargue's role in the formulation of such strategies as the promotion of a Second Workingmen's International, the pursuit of reform within the framework of the existent state but opposition to any socialist participation in nonsocialist governments, and the subordination of trade unionism to political action. He emphasizes Lafargue's pioneering efforts to apply Marxist methods of analysis to questions of anthropology, aesthetics, and literary criticism.

Despite the crucial part they played in the social and political changes of the past century and the heritage they left, the first French Marxists are not widely known, especially in the English-speaking world. This important critical biography of Lafargue, the most audacious of their much maligned theorists, enables us to trace the options open to Marxist socialism as well as its development during a critical period of transition.