Patients and Healers in the Context of Culture: An Exploration of the Borderland between Anthropology, Medicine, and Psychiatry

از پیشگفتار، نوشته آرتور کلینمن: بیماران و شفادهندگان در زمینه فرهنگ، چارچوبی نظری برای مطالعه رابطه بین پزشکی، روانپزشکی و فرهنگ ارائه می دهد. این چارچوب عمدتاً با مواد گردآوری شده در تحقیقات میدانی در تایوان و تا حدی کمتر از مواد گردآوری شده در تحقیقات مشابه در بوستون نشان داده شده است. خواننده متوجه خواهد شد که این کتاب حاوی تنش دیالکتیکی بین دو جهت گیری متقابل مرتبط است: هم دیدگاهی بین فرهنگی (عمدتاً انسان شناختی) در مورد مؤلفه های اساسی مراقبت بالینی و هم دیدگاهی بالینی در مورد مطالعات انسان شناختی پزشکی و روانپزشکی. این دیالکتیک در آموزش آکادمیک و زندگی حرفه ای من تجسم یافته است، به طوری که این کتاب یک بیانیه شخصی است. من یک روانپزشک هستم که در زمینه انسان شناسی تحصیل کرده ام. من در کتابخانه، صحرایی و کلینیک روی مشکلات مربوط به پزشکی و روانپزشکی در فرهنگ چینی کار کرده ام. من روانپزشکی بین فرهنگی و انسان شناسی پزشکی را تدریس می کنم، اما روانپزشکی مشاوره را نیز تمرین می کنم و تدریس می کنم و رویکرد بالینی به مشارکت های آموزشی و پژوهشی بین فرهنگی خود دارم. چارچوب نظری توضیح داده شده در این کتاب در همه این حوزه ها اعمال شده است. به نوبه خود، از آنها برای نشان دادن نظریه استفاده می شود. هم تئوری و هم کاربرد آن دیالکتیک یکسانی را در بر می گیرد. هدف این کتاب پیشبرد هر دو قطب آن دیالکتیک است: نشان دادن نقش حیاتی علوم اجتماعی (به ویژه انسان شناسی و مطالعات بین فرهنگی) در پزشکی بالینی و روانپزشکی و تشویق مطالعه مشکلات بالینی توسط انسان شناسان و سایر محققین دخیل در تحقیقات بین فرهنگی.

From the Preface, by Arthur Kleinman:Patients and Healers in the Context of Culture presents a theoretical framework for studying the relationship between medicine, psychiatry, and culture. That framework is principally illustrated by materials gathered in field research in Taiwan and, to a lesser extent, from materials gathered in similar research in Boston. The reader will find this book contains a dialectical tension between two reciprocally related orientations: it is both a cross-cultural (largely anthropological) perspective on the essential components of clinical care and a clinical perspective on anthropological studies of medicine and psychiatry. That dialectic is embodied in my own academic training and professional life, so that this book is a personal statement. I am a psychiatrist trained in anthropology. I have worked in library, field, and clinic on problems concerning medicine and psychiatry in Chinese culture. I teach cross-cultural psychiatry and medical anthropology, but I also practice and teach consultation psychiatry and take a clinical approach to my major cross-cultural teaching and research involvements. The theoretical framework elaborated in this book has been applied to all of those areas; in turn, they are used to illustrate the theory. Both the theory and its application embody the same dialectic. The purpose of this book is to advance both poles of that dialectic: to demonstrate the critical role of social science (especially anthropology and cross-cultural studies) in clinical medicine and psychiatry and to encourage study of clinical problems by anthropologists and other investigators involved in cross-cultural research.