Passibility: At the Limits of the Constructivist Metaphor

این کتاب استدلال می‌کند که «استعاره سازنده‌گرا» به مفهومی فراگیر تبدیل شده است که دیگر شیوه‌های تفکر درباره دانستن و یادگیری علم را سرکوب می‌کند. با این حال، سؤالاتی در مورد دانش وجود دارد که ساخت‌گرایی نمی‌تواند به درستی به آنها پاسخ دهد، مانند اینکه چگونه یک ساختار شناختی می‌تواند عمداً شکلی را ایجاد کند که پیچیده‌تر از خودش است. چگونه یک یادگیرنده می تواند هدف یادگیری را هدف قرار دهد که بنا به تعریف خود ناشناخته است. چگونه از طریق درد، رنج، عشق یا اشتیاق یاد می گیریم. و نقش هیجان و بحران در دانستن و یادگیری.

در حمایت از این فرضیه که گذرپذیری زیربنای شناخت است، مجموعه‌ای از مطالعات تجربی و تحلیل‌های پدیدارشناختی دانستن و یادگیری علم در مدارس به خوانندگان ارائه می‌شود، آزمایشگاه‌های علمی و زندگی روزمره - که همگی با یک توضیح ساخت‌گرا مخالفت می‌کنند. نویسنده استدلال می کند که «قابلیت» یک عامل اساسی در رشد آگاهی است، با طیف وسیعی از تجربیات اساسی که نمی توان آنها را به قلمرو زبانی آورد. کاوش او با مفاهیمی مانند «دیگری»، اشتیاق، انفعال و تصمیم‌ناپذیری هدایت می‌شود و با تغییر استعاره ساخت به پایان می‌رسد تا جایگاه مناسب خود را در یک نظریه جامع‌تر یادگیری به آن اختصاص دهد.

This book argues that the ‘constructivist metaphor’ has become a self-appointed overriding concept that suppresses other modes of thinking about knowing and learning science. Yet there are questions about knowledge that constructivism cannot properly answer, such as how a cognitive structure can intentionally develop a formation that is more complex than itself; how a learner can aim at a learning objective that is, by definition, itself unknown; how we learn through pain, suffering, love or passion; and the role emotion and crises play in knowing and learning.

In support of the hypothesis that passibility underlies cognition, readers are provided with a collation of empirical studies and phenomenological analyses of knowing and learning science—in schools, scientific laboratories and everyday life—all of which defy a constructivist explanation. The author argues that ‘passibility’ constitutes an essential factor in the development of consciousness, with a range of essential experiences that cannot be brought into the linguistic realm. His exploration is guided by concepts such as ‘otherness’, passion, passivity and undecidability, and concludes by resituating the construction metaphor to accord it its proper place in a more comprehensive theory of learning.