Parrots and nightingales : troubadour quotations and the development of Europea poetra

آوازهای عاشقانه تروبادورهای اکسیتان مجموعه ای غنی از غزل های درباری را توسط شاعرانی که به زبان های همسایه کار می کردند الهام بخشید. برای سارا کی، این شاعران بلبل بودند و شعری می سرودند که قابل تشخیص و در عین حال بدیع است. اما شعر تروبادوری نیز در سراسر اروپا به شکلی منتشر شد که کمتر شناخته شده است اما بیشتر دگرگون کننده بود. نویسندگان خارج از اکسیتانیا ترانه‌های تروبادوری را کلمه به کلمه به زبان اصلی خود نقل می‌کردند، سپس این گزیده‌ها را به‌عنوان نمونه‌های زبانی یا شاعرانه، به‌عنوان راهنمای رفتار، و حتی به‌عنوان منابع بینش الهیات بیان کردند. اگر تروبادورها و مقلدهای شاعرانه آنها بلبل بودند، این هنرمندان نقل قول طوطی بودند و شیوه های استخراج و تکرار آنها تغییراتی در ذهنیت شعری ایجاد کرد که عمیقاً بر قانون اروپا تأثیر می گذاشت.

اولین مطالعه پایدار در قرون وسطی. سنت نقل قول تروبادورها، طوطی ها و بلبل ها متون تولید شده در امتداد قوس شمال دریای مدیترانه - از کاتالونیا تا جنوب فرانسه تا شمال ایتالیا - را در طول قرن سیزدهم و نیمه اول قرن چهاردهم بررسی می کند. طوطی ها و بلبل ها با ضمیمه های گسترده ای از بیش از هزار قطعه تروبادوری که نقل شده یا گلچین شده اند، نشان می دهد که چگونه نقل قول ها بر آثار دستور زبان ها، نویسندگان داستان کوتاه، زندگی نامه نویسان، دایره المعارف ها و از جمله شاعران دیگر تأثیر گذاشته است. دانته و پترارک کی بی ثباتی و سیال بودن متن قرون وسطایی را بررسی می کند و نشان می دهد که چگونه هنر نقل قول بر انتقال دانش تأثیر می گذارد و ادراکات میل را از «عشق درباری» در قرون وسطی به فرمول بندی های آموخته شده تری که در رنسانس پدیدار شد، تغییر می دهد. طوطی‌ها و بلبل‌ها به طرز ماهرانه‌ای سنت قرون وسطایی نقل‌قول غزل را بازیابی می‌کند، و قانع‌کننده‌ای برای اصالت و تأثیر آن به عنوان یک استراتژی ادبی استدلال می‌کند.

The love songs of Occitan troubadours inspired a rich body of courtly lyric by poets working in neighboring languages. For Sarah Kay, these poets were nightingales, composing verse that is recognizable yet original. But troubadour poetry also circulated across Europe in a form that is less well known but was more transformative. Writers outside Occitania quoted troubadour songs word for word in their original language, then commented upon these excerpts as linguistic or poetic examples, as guides to conduct, and even as sources of theological insight. If troubadours and their poetic imitators were nightingales, these quotation artists were parrots, and their practices of excerption and repetition brought about changes in poetic subjectivity that would deeply affect the European canon.

The first sustained study of the medieval tradition of troubadour quotation, Parrots and Nightingales examines texts produced along the arc of the northern Mediterranean—from Catalonia through southern France to northern Italy—through the thirteenth century and the first half of the fourteenth. Featuring extensive appendices of over a thousand troubadour passages that have been quoted or anthologized, Parrots and Nightingales traces how quotations influenced the works of grammarians, short story writers, biographers, encyclopedists, and not least, other poets including Dante and Petrarch. Kay explores the instability and fluidity of medieval textuality, revealing how the art of quotation affected the transmission of knowledge and transformed perceptions of desire from the "courtly love" of the Middle Ages to the more learned formulations that emerged in the Renaissance. Parrots and Nightingales deftly restores the medieval tradition of lyric quotation to visibility, persuasively arguing for its originality and influence as a literary strategy.